Όταν οι σκύλοι αλλάζουν τη ζωή των ανθρώπων

Εκδήλωση του οργανισμού «Canine Partners»

Έχουμε ακούσει πολλές φορές πως ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου είναι ο σκύλος. Μια φράση που έχει επιβεβαιωθεί σε χιλιάδες περιπτώσεις μέχρι τώρα. Αυτά τα πανέξυπνα, υπάκουα και πιστά ζώα, είναι ικανά να αλλάξουν την καθημερινότητα μας, να...

φτιάξουν τη διάθεσή μας, να μας προστατεύσουν, να μας κάνουν συντροφιά, να μας βοηθήσουν, να καλυτερεύσουν τη ζωή μας. Η ιστορία που ακολουθεί είναι διαφωτιστική.

Η ιστορία της Κέιτ Κρος και του Βύρωνα
Ο Byron είναι ένας πανέξυπνος χαριτωμένος σκύλος, που βοηθάει την αφεντικίνα του Κέιτ Κρος σε όλες τις καθημερινές της ασχολίες. Έχει εκπαιδευτεί για αυτό το σκοπό και τα καταφέρνει μια χαρά.


Η κ. Κρος πάσχει από το σύνδρομο Ehlers Danlos. Πρόκειται για σπάνια πάθηση, που προκαλεί αδυναμία στις αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος. Ακόμα και οι πιο απλές ενέργειες, όπως το άνοιγμα μιας πόρτας ή ενός παραθύρου και γενικότερα οι κινήσεις που χρειάζεται να βάλει δύναμη ή να τεντώσει τις αρθρώσεις της, αποτελούν για αυτήν βάσανο.
Γι’ αυτό έχει στο πλευρό της εδώ και μια πενταετία τον Βύρωνα, ένα πανέξυπνο, υπάκουο και άριστα εκπαιδευμένο λαμπραντόρ, που τη βοηθάει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Βοηθάει στα ψώνια, στο πλύσιμο, στο στρώσιμο, στο άπλωμα, στην αλληλογραφία, στην ανάληψη χρημάτων από ΑΤΜ. Πατάει τα κουμπιά στους φωτεινούς σηματοδότες, ανοίγει πόρτες, παράθυρα και ψυγεία και φυσικά έχει μάθει να βγαίνει μόνος του εκτός σπιτιού και να επιστρέφει άμεσα.

Ο Βύρων έχει εκπαιδευτεί στον φιλανθρωπικό οργανισμό «Canine Partners» στο Σάσεξ. Πρόκειται για πρόγραμμα που εκπαιδεύει σκύλους, ανάλογα με την πάθηση του ασθενούς, για τον οποίο προορίζεται.
Το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να βοηθήσει την 49χρονη αφεντικίνα του να καθίσει στο καροτσάκι της και στη συνέχεια θα πάρουν μαζί το πρωινό τους. Τέλος, ξέρει πως σε περίπτωση που αυτή πέσει κάτω, πρέπει να της φέρει αμέσως το τηλέφωνο, μια κουβέρτα και ένα μαξιλάρι.
«Μου άλλαξε τη ζωή. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Είναι ο καλύτερος μου φίλος. Βρίσκεται πάντα στο πλευρό μου και δεν παραπονιέται ποτέ. Υπακούει σε περισσότερες από 100 εντολές και είναι έτοιμος για κάθε περίσταση», λέει η ίδια για τον πιστό της σκύλο.
Η Κέιτ Κρος είναι συνταξιούχος δασκάλα και μένει στο Χίνκλεϊ του Λέισιστερσαϊρ, μαζί με τον Βύρωνα και το σύζυγό της. Ο τελευταίος μπορεί να κινείται πιο ελεύθερα και με μεγαλύτερη σιγουριά στην εργασία του, γνωρίζοντας πως η γυναίκα του έχει την κατάλληλη βοήθεια.
Οι δύο τους δηλώνουν απόλυτα ικανοποιημένοι από τον Βύρωνα, τον οποίον αφήνουν συχνά πυκνά να πηγαίνει στο κοντινό πάρκο, όπου του αρέσει να κυλιέται στις λάσπες και το γρασίδι.

Το φρικτό παρελθόν και ο ρόλος της κοινωνίας

Βέβαια, τα πράγματα δεν ήταν έτσι πάντα. Μέχρι να μπει ο Βύρων στη ζωή της 49χρονης, η ίδια ζούσε μια καθημερινή «κόλαση». Είχε να βγει από το σπίτι της πάνω από 18 μήνες. Αλλά και η ψυχολογική της κατάσταση ήταν κάκιστη. Η ίδια ένιωθε άχρηστη και ανήμπορη και φυσικά δεν ήθελε να συναναστρέφεται με τον υπόλοιπο κόσμο, του οποίου τα αδιάκριτα βλέμματα την έκαναν να αισθάνεται χειρότερα.
«Μια μέρα είχα βγει έξω με το καροτσάκι μου και πήγα μια μικρή βόλτα μέχρι το πάρκο. Κάποια στιγμή, ένα τσούρμο από κακομαθημένα παιδιά που έπαιζαν μπάλα, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το καροτσάκι μου ως στόχο για εξάσκηση», θυμάται η κ. Κρος. Ήταν το περιστατικό που την εκνεύρισε περισσότερο από κάθε τι άλλο και την έκανε να φοβάται τους ανθρώπους.
Η Κέιτ Κρος και ο άνδρας της αγαπούσαν από παλιά τα ζώα και ιδίως τα σκυλιά. Σε μια από τις σπάνιες εκδρομές τους, είδαν μια διαφήμιση σε πινακίδα που αναφέρονταν στον οργανισμό «Canine Partners». Από εκείνο το σημείο και έπειτα γέμισαν με αισιοδοξία και πίστεψαν πως θα αλλάξει η ζωή τους.

«Canine Partners»: Ένας οργανισμός που κάνει… θαύματα

Η «Canine Partners» ιδρύθηκε το 1990, χάρη στην Ανν Κόνγουεϊ, που οργάνωνε εκστρατείες για την ενημέρωση των ατόμων πάνω στη βοήθεια που μπορούν να προσφέρουν οι σκύλοι και στην Λιζ Όρμεροντ, κτηνιάτρου που ειδικεύεται σε θεραπείες με τη βοήθεια των ζώων.
Στη συνέχεια προστέθηκαν στην ομάδα ο Νίκι Πέντλετον, εργοθεραπευτής με μεγάλη πείρα σε περιπτώσεις ανθρώπων με κινητικά προβλήματα και ο Ρότζερ Τζέφκοουτ, CBE, που χρηματοδότησε την προπόνηση και εκπαίδευση των Άλεξ, Άνγκους και Άλφρεντ, των τριών πρώτων σκύλων του οργανισμού. Επιπλέον, έγινε και αντιπρόεδρος του οργανισμού.
Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, αφού οι υπεύθυνοι του «Canine Partners» έπρεπε να νοικιάζουν εγκαταστάσεις σε διάφορες περιοχές. Το 2003 βρήκαν μια περιοχή στο Χέισκοτ του δυτικού Σάσεξ, όπου μπόρεσαν να την αναπροσαρμόσουν στα μέτρα τους. Η εκπαίδευση των σκύλων ξεκίνησε, ενώ το κτίριο και οι λοιπές εγκαταστάσεις ολοκληρώθηκαν το 2005, όταν το συγκρότημα εγκαινιάστηκε επίσημα, με τη βοήθεια του Δούκα του Γκλούτσεστερ.

Το συγκεκριμένο πρότζεκτ λειτουργεί μέχρι σήμερα, χάρη σε μια σειρά, από φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και χορηγίες από ιδρύματα και εύπορες οικογένειες. Επόμενος στόχος είναι να κατασκευαστεί ένα ακόμα κέντρο εκπαίδευσης στην περιοχή Μίντλαντς.
Στο επίσημο σάιτ του οργανισμού υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες για το σκοπό, τις δράσεις και το πρόγραμμα όλων όσοι εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με το «Canine Partners». Ακόμα, υπάρχουν οδηγίες για το πώς μπορεί να βοηθήσει κάποιος εθελοντικά, να χρηματοδοτήσει ενέργειες ή να «υιοθετήσει ένα κουτάβι». Τέλος, υπάρχουν βίντεο από την εκπαίδευση των σκύλων και άλλες εκδηλώσεις, καθώς και λίστα με τις περιοχές στις οποίες απευθύνεται ο οργανισμός.

Το παραπάνω βήμα
Εκτός από τη βοήθεια που προσφέρουν σε άτομα με κινητικά προβλήματα και σπάνιες παθήσεις, οι υπεύθυνοι του «Canine Partners» έχουν αρχίσει το τελευταίο διάστημα συνεργασία με φιλανθρωπικές στρατιωτικές οργανώσεις, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα νέο πρόγραμμα. Αυτό θα απευθύνεται σε άτομα που τραυματίστηκαν σοβαρά ή έμειναν ανάπηρα κατά τη διάρκεια πολέμου.
«Είμαστε ευχαριστημένοι από το τελικό αποτέλεσμα και από τη συνεργασία που διαπιστώνουμε πως υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων και των σκύλων που εκπαιδεύουμε. Η σχέση της κ. Κέιτ και του Βύρωνα, αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο την προσπάθεια που κάνουμε και το στόχο που έχουμε», σχολιάζουν οι υπεύθυνοι του «Canine Partners».

Η σκληρή αλήθεια
Περισσότεροι από 1.2 εκατ. άνθρωποι στη Βρετανία χρησιμοποιούν αναπηρικό καροτσάκι και πολλοί ακόμα αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η βοήθεια ενός κατάλληλα εκπαιδευμένου σκύλου θα μπορούσε να αλλάξει την καθημερινότητα και την ποιότητα της ζωής τους προς το καλύτερο.
Εκτός από το προφανές, δηλαδή τη βοήθεια που προσφέρουν οι σκύλοι στην ρουτίνα των ανθρώπων, υπάρχει και ο ψυχολογικός τομέας. Οι περισσότεροι νιώθουν πιο ανεξάρτητοι, αποκτούν αυτοσεβασμό, εμπιστεύονται περισσότερο τον εαυτό τους και αποκτούν επιπλέον κίνητρο για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Τέλος, ενισχύουν τις έννοιες της συντροφικότητας, της ασφάλειας και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης.

stange-news