την πλάτη επιδεικτικά μην μου γυρνάτε.
Κοιτάξτε πόσο πολύ υποφέρω
από ασφάλτινους δρόμους εγώ δεν ξέρω...
Εκεί έξω μόνος μου δεν μπορώ
στα σκουπίδια ψάχνω για φαγητό
και τα λασπόνερα έχω για νερό.
Μ' αυτά όμως να ξέρετε πως δε ξεδιψώ
μονάχα αρρωσταίνω πολύ βαριά
και πεθαίνω μόνος, χωρίς μια αγκαλιά.
Πότε πότε η πείνα είναι τόσο μεγάλη
που κλείνουν τα μάτια μου από τη ζάλη.
Πότε πότε κάνω προσπάθειες να σηκωθώ
αλλά πέφτω, όρθιος δε μπορώ να σταθώ.
Ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί
μήπως και βρω καμιά ευαίσθητη ψυχή
αλλά όλοι τραβιούνται μακριά μου
κλωτσώντας με, μην τους κολλήσω την
αρρώστια μου.
Θέλω όμως κι εγώ λίγη στοργή
έχω ανάγκη από τη δική σας προσοχή.
Θέλω να με φροντίζετε σαν να μαι παιδί
κι εγώ προστάτης σας θα 'μαι για μια ζωή.
Μην με αφήνετε μόνο, δεν θα αντέξω.
Στις γειτονιές ψάχνω παιδιά για να παίξω.
Κανένας όμως δε με θέλει, δε μ' αγαπά
σε απόσταση με κρατούν κι αυτό με πονά.
Κάποιοι τους είπαν πως είμαι βρώμικο, κακό
πως είμαι άγριο, πως δεν τα αγαπώ.
Κι όταν με βλέπουν όλο τρομάζουν
Να φύγω μακριά τους μου φωνάζουν.
<<Φύγε από εδώ βρωμόσκυλο>> μου λένε.
Τότε τα μάτια μου βουρκώνουν και κλαίνε.
Δε φταίω όμως εγώ, που αδέσποτο ζω.
Που δεν έχω αφεντικό κι ένα σπιτικό.
Χωρίς όνομα στους δρόμους τριγυρνώ
Ζητώντας μόνο χάδια κι ίσως λίγο φαγητό.
Σας παρακαλώ μην με προσπερνάτε
μην κάνετε πως δεν υπάρχω, μην με ξεχνάτε...
Ασπασία Αλεξανδροπούλου
dogworld.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου