animalspress

Ο παράδεισος των διακοπών μας και η κόλαση για τους τετράποδους φίλους μας

Του Μανώλη Κυπραίου

Οι διακοπές σε λίγες ημέρες τελειώνουν, ξεκούραστοι με «γεμάτες μπαταρίες» θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας για να αντιμετωπίσουμε μια ακόμη «εργασιακή» χρονιά.
Κάποιοι από εμάς όμως γυρίζοντας «ξέχασαν» κάτι. Αυτό το «κάτι» είναι ο πιστός τετράποδος φίλος μας. Πολλά μέρη στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα, θα βρεθούν να «φιλοξενήσουν» την απονιά και την αγνωμοσύνη κυρίως κάποιων «πολιτισμένων» αστών που...


αποφάσισαν να καταδικάσουν σε αργό και επώδυνο θάνατο, τα σκυλιά ή τις γάτες που μέχρι τώρα ήταν οι συντροφιά της οικογένειάς τους.
Σαν «άχρηστο υλικό», όπως κάποιοι έχουν συνηθίσει να πετούν το περιεχόμενο από τα σταχτοδοχεία τους στον δρόμο, έτσι πετούν και τις ψυχές αυτών των αθώων ζωντανών, έχοντας πάντα έτοιμη την δικαιολογία: «θα επιβιώσουν από ένστικτο, δεν ανησυχώ».
Μάλιστα κάποιοι από αυτούς τους «φιλόζωους» μέσα στη νύχτα, σαν τους εγκληματίες (το σαν ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχει), εισέρχονται σε οικισμούς και αφήνουν τα ζώα για να εξασφαλίσουν-στο άρρωστο υποσυνείδητό τους-στους τετράποδους προδομένους συντρόφους τους αυτό που εκείνοι είναι ανίκανοι να προσφέρουν.
Δυστυχώς στις περισσότερες εκ των περιπτώσεων τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Εκατοντάδες-αν όχι χιλιάδες-σκύλους και γάτες τους περιμένει η λαιμητόμος της ασφάλτου. Αλλα τα περιμένει ο αργός θάνατος από την ασιτία και τις αρρώστιες. Και όσα καταφέρουν να επιβιώσουν μέχρι το χειμώνα το επόμενο καλοκαίρι σίγουρα δεν θα ξεφύγουν από το δρεπάνι του «θεριστή» υπό τη μορφή μιας φόλας ή ενός κυνηγετικού όπλου, στην προσπάθειά τους να βρουν λίγο φαγητό και νερό.
Αυτοί που πράττουν τέτοιες πράξεις δεν έχουν διαφορά από έναν φονιά. Απλά η δειλία τους, τους απαγορεύει να σκοτώσουν άμεσα τον τετράποδο φίλο τους και αποφασίζουν να το πράξουν αυτό έμμεσα, δια μέσω της εξορίας.
Αυτά που διαβάζετε σας φαίνονται σκληρά;
Πόσες φορές δεν έχετε δει σκυλιά παρατημένα; Πόσοι από εσάς δεν γνωρίζετε πως γίνεται αυτό και μάλιστα κάποιοι από εσάς το είδατε «ιδίοις όμμασι»; Πόσα σκυλιά και γάτες μετράτε νεκρά στους επαρχιακούς δρόμους και ιδιαίτερα στις καλοκαιρινές αστικές λουτροπόλεις; Γυρίζοντας το κεφάλι και λέγοντας: «α, το καημένο»… Γνωρίζετε πως τα περισσότερα από αυτά είναι σκυλιά ή γάτες που βλέπετε νεκρά, αφέθηκαν από τους «ευγενείς» ιδιοκτήτες τους κατά τη διάρκεια των διακοπών-και ειδικά οι σκύλοι παίρνουν τους δρόμους προσπαθώντας να γυρίσουν σπίτι τους;
Κανένα ζώο όμως δεν σώθηκε με «ευχές» και «φράσεις».
Αντιδράστε.
Όταν βλέπετε κάποιον ασυνείδητο να πράττει οποιαδήποτε αδικία κατά ενός οικόσιτου ζώου, μη μένετε με σταυρωμένα χέρια. Υπάρχουν νόμοι που τα προστατεύουν, έχουν δικαίωμα στη ζωή και έναν λόγο παραπάνω να προστατεύονται μιας και στερούνται το δικαίωμα να μιλήσουν και να αντιδράσουν, να ζητήσουν το έλεός μας, να εκφράσουν την αγανάκτησή τους, να πουν για όσα έχουν περάσει και περνούν.
Δεν μπορούν να καταθέσουν μηνύσεις, ούτε να προσφύγουν στις διωκτικές αρχές. Αυτό μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε.
Ολοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά. Παλεύοντας για ανθρώπους και ζώα. Κοινοί συνδετικοί κρίκοι που από την αρχαιότητα ήταν αλληλένδετοι.
Ετσι όχι μόνο θα καταφέρουμε να μειώσουμε αυτές τις καθόλα εγκληματικές ενέργειες, αλλά και να συνετιστούν οι συνειδητοί αυτουργοί αυτών πως πλέον ο νόμος, ο πολιτισμός, εμείς οι υγιείς πολίτες θα βρισκόμαστε απέναντί τους.
Μπορούμε και πρέπει να τα καταφέρουμε. Από κάτι «μικρό» ξεκίνησαν πάντα οι μεγάλες αλλαγές. Ας αρχίσουμε λοιπόν από αυτό το καλοκαίρι να βάζουμε τα «λιθαράκια» αυτής της αλλαγής.
Και πιστέψτε με, μαζί με αυτά θα δούμε και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το μεγαλείο της ανθρωπιάς μας να εξυψώνεται μέσα από τον βόρβορο των πόλεων που η ψυχή μας έχει βυθιστεί, ξεχνώντας το ποιοι πραγματικά είμαστε…