animalspress

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ
μια ιστορία απέραντου πόνου και ελπίδας

Η Χαρά( όνομα και πράμα), ένα γλυκύτατο μεγαλόσωμο θηλυκό σκυλί 3 ετών περίπου, καλόβολο, πράο και ήσυχο ζούσε από μικρό στη γειτονιά της Αγ. Παρασκευής Λαυρίου και συγκεκριμένα στην οδό Κέκρωπος όπου η κ. Γεωργία, μια ηλικιωμένη και με κινητικά προβλήματα κυρία, της είχε έξω από την πόρτα της νεράκι και το πιάτο της με φαγητό κάθε ημέρα. Πέρυσι, με έξοδα του σωματείου μας, τη μεταφέραμε στη κλινική της Ελλην.Φιλοζωϊκής Εταιρίας όπου έμεινε 40 ημέρες περίπου για ...

θεραπεία ερλίχιας και στείρωση. Επανεντάχθηκε στο σημείο από όπου τη πήραμε.


Τη 31/3/2010, Μεγάλη Τετάρτη και ώρα 09.00 περίπου, ο νεαρός Σ.Μ., οδηγώντας το υπ΄αρ. ΖΥΒ …. ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας ΟΠΕΛ, χρώματος ασημί, παρόλο που την είδε να κοιμάται στη άκρη του δρόμου και παρόλο που είχε την ευχέρεια να κάνει ελιγμό ή να σταματήσει και να κορνάρει για φύγει το ζώο, αδιαφόρησε πλήρως και πέρασε εν ψυχρώ από πάνω του, παρασύροντας το στη πορεία του.

Παραθέτω ακριβώς τη περιγραφή όπως είναι γραμμένη στη Μηνυτήρια Αναφορά που καταθέσαμε στον Εισαγγελέα Ποινικής Δίωξης:

«Στις φωνές της γείτονος Γεωργίας Ανδρέου Κοντού, κατοίκου Λαυρίου, να σταματήσει για να το μετακινήσουν, αυτός καίτοι σταμάτησε, κατέβηκε και είδε ότι το σκυλί ήταν κάτω από τις ρόδες του, άρχισε να βρίζει τη Γεωργία Κοντού, ξαναμπήκε στο αυτοκίνητό του και συνέχισε τη πορεία του, σέρνοντας το σκυλί για 30-40 μέτρα, οπότε σταμάτησε για να παραλάβει μία συγγενή του. Τότε το σκυλί κατάφερε να βγει μόνο του από το σταματημένο πλέον αυτοκίνητο και να συρθεί μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο με ακατάσχετη αιμορραγία. Η Γεωργία Κοντού που παρακολουθούσε το περιστατικό ειδοποίησε αμέσως την Αφροδίτη συζ. Χρίστου Μαργαρίτη, μέλος του τοπικού φιλοζωϊκού σωματείου που διαμένει εκεί κοντά. Εκείνη κάλεσε το κτηνίατρο Χατζηγεωργίου Σταύρο, ο οποίος με τη βοήθεια της ανωτέρω και του Ιωάννη Χαριτάκη του Σταύρου, γείτονα και εκείνου, οδός Καλλία αρ.14, μετέφεραν το ζώο στο ιατρείο του για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Εκεί διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα και εξάρθρωση ωλεκράνου του δεξιού πρόσθιου ποδιού, και καταστροφή δέρματος και σάρκας σχεδόν ολόκληρου του αριστερού πρόσθιου ποδιού. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης ο κτηνίατρος συνέστησε τη μεταφορά του ζώου σε Κτηνιατρική κλινική.
Εξαιτίας των ημερών του Πάσχα, εγώ ενημερώθηκα για το συμβάν στις 7 Απριλίου, οπότε και μετέφερα το ζώο στη Κλινική της Ελλην.Φιλοζωϊκής εταιρίας όπου υπεβλήθη σε δύο ορθοπεδικές χειρουργικές επεμβάσεις και καθαρισμό/αφαίρεση μεγάλου τμήματος νεκρωμένης και μολυσμένης σάρκας. Εκεί νοσηλεύεται μέχρι και σήμερα με αβέβαιο ακόμη το αν θα επαναλειτουργήσει ομαλά το δεξί του πόδι και θα μπορέσει να συνεχίσει να ζει επανενταγμένο.»




Η Χαρά μπόρεσε να βγει προχθές από τη Κλινική μετά από 4 μήνες. Ευτυχώς πατάει (με σχετική δυσκολία) το σπασμένο δεξί της πόδι και έχει επανακτήσει σχεδόν ολόκληρη τη σάρκα του αριστερού, όμως και τα δύο της πόδια είναι πρησμένα και θα παραμείνουν έτσι κατά πάσα πιθανότητα. Όπως μας εξήγησε ο Κτηνίατρος της Φιλοζωϊκής, έχουν καταστραφεί τα αιμοφόρα αγγεία και των δύο μπροστινών ποδιών με συνέπεια τη συνεχή ύπαρξη οιδημάτων από το αίμα που κυκλοφορεί.
Φυσικά δε μιλάμε πια για επανένταξη.
Και λόγω της κατάστασης του ζώου αλλά και επειδή είμαστε σίγουροι πως στο δρόμο δεν πρόκειται να ζήσει ούτε μία μέρα. Θα «εξαφανιστεί μυστηριωδώς» και άντε να αποδείξεις τι έπαθε. Ήδη οι οικείοι του δράστη, αφού έμαθαν για τη κατάθεση μήνυσης, στέλνουν μηνύματα εκφοβισμού μαρτύρων και ζητούν επίμονα να μάθουν που είναι το ζώο. Τώρα το θυμήθηκαν ; Τρεις μήνες δε ρώτησε κανείς τους τι έγινε το σκυλί, αν ζούσε ή πέθανε.

Σήμερα φιλοξενείται κάπου προσωρινά. Πέρασε τέτοιο αφάνταστο πόνο και τέτοια ταλαιπωρία χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα και σε κανένα. Είμαι σίγουρη πως πάντα θα αναρωτιέται το γιατί!
Παρόλα αυτά τώρα δείχνει να έχει ξεπεράσει το σοκ. Τα πονεμένα ματάκια της ζωήρεψαν. Και η ουρά της, αχ αυτή η τεράστια ουρά που για 4 μήνες ήταν κρυμμένη, είναι περήφανα σηκωμένη και κουνιέται σα τρελή μόλις μας βλέπει.

ΝΑΙ ΧΑΡΑ ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΖΩΑΚΙΑ!

ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΑ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΑ ΤΕΡΑΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ. ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΠΙΔΟΞΩΝ ΜΙΜΗΤΩΝ.
Άννα Γερολύμπου