Tαυρομαχίες : παράδοση, άθλημα ή BAΡBAΡOTHTA;
Ο ταυρομάχος νικητής είναι...θριαμβευτής ;
Υπάρχει ευχάριστο θέαμα με τόσο πόνο και τόσο αίμα;
Oι ταυρομαχίες θεωρούνται το «εθνικό θέαμα» της Ισπανίας, μία από τις πιο έντονες πολιτισμικές εκφράσεις της. Αντιμετωπίζονται μάλιστα ως τέχνη- η μοναδική όπου ο καλλιτέχνης διακινδυνεύει τη ζωή του - , όπως το είχε θέσει ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Ωστόσο ολοένα και περισσότεροι Ισπανοί αρχίζουν επιτέλους να τις βλέπουν όπως πραγματικά είναι- ένα βάρβαρο και αιματηρό θέαμα, η τελετουργική σφαγή ενός εξαντλημένου και βασανισμένου ζώου...
Στον ταύρο δεν δίνεται η παραμικρή ευκαιρία να «νικήσει» τον αντίπαλό του, αφού του κονταίνουν τα κέρατα και τον εξαντλούν φυτεύοντας στη ράχη του βέλη που τον κάνουν να αιμορραγεί. Ο ματαδόρ υπάρχει περίπτωση να τραυματιστεί, όμως είναι εξαιρετικά σπάνιο να σκοτωθεί από τον ταύρο. Και οι ταυρομαχίες χάνουν τη δημοτικότητά τους, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων ανθρώπων. Δημοσκοπήσεις δείχνουν πως λιγότεροι από 30% των Ισπανών εκδηλώνουν σήμερα κάποιο ενδιαφέρον γι΄ αυτές, καθώς η κοινωνία έχει εξελιχθεί και το ενδιαφέρον για τα δικαιώματα των ζώων έχει αυξηθεί.
Παράδοση ή βαρβαρότητα;
Το «φεστιβάλ» του Σαν Φερμίν που διοργανώνεται τον Ιούλιο στην Παμπλόνα είναι γεμάτο ταυρομαχίες...Οι εορτασμοί στη μνήμη του πολιούχου της Παμπλόνας, Σαν Φερμίν, προσελκύουν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο τουρίστες κάθε χρόνο. Στις ταυροδρομίες έχουν χάσει τη ζωή τους 14 άνθρωποι από το 1911 που καθιερώθηκε το έθιμο.
Ο Πάμπλο Πικάσο έλεγε ότι παρακολουθεί ταυρομαχίες γιατί αντικατοπτρίζουν την αληθινή ζωή. Για του κατοίκους και τους επισκέπτες της ισπανικής πόλης Παμπλόνα, το φεστιβάλ του Σαν Φερμέν -όπου ταύροι αφήνονται ελεύθεροι στους δρόμους της πόλης- μπορεί να αποτελέσει μια εμπειρία ζωής και θανάτου.
Οι ταύροι διανύουν απόσταση 825 μέτρων πριν καταλήξουν στην αρένα
http://news.bbc.co.uk/media/images/38132000/jpg/_38132426_bullmovement_ap_300.jpg)
Οι θεατές τρέχουν μαζί με τον ταύρο προκειμένου να μην τραυματιστούν
http://news.bbc.co.uk/media/images/38132000/jpg/_38132434_trampled_ap_300.jpg
αν και δεν τα καταφέρνουν πάντα
(http://news.bbc.co.uk/media/images/38132000/jpg/_38132432_horned_afp_300.jpg)
Την τρίτη ημέρα τραυματίστηκαν οκτώ άτομα εκ των οποίων πέντε σοβαρά
http://news.bbc.co.uk/media/images/38132000/jpg/_38132429_fightergored_ap_300.jpg)
Από την οργή των ταύρων δεν γλύτωσαν όμως ούτε οι ταυρομάχοι
(http://news.bbc.co.uk/media/images/38132000/jpg/_38132430_bullcobble_ap_300.jpg)
Για τους ταύρους ο αγώνας στους δρόμους τη πόλη αποτελεί μια μοναδική στιγμή ελευθερίας πριν από το θάνατο !!!
Οι ταυρομαχίες ολοκληρώνουν τα γνωρίσματα του χαρακτήρα των Ανδαλουσιανών: το πάθος και την απάθειά τους, τη δίψα τους για αίμα. Να δείτε με τι πάθος φωνάζουν στον ταυρομάχο τη λέξη θάνατος ! θάνατος!, όταν αυτός είναι έτοιμος να σκοτώσει τον ταύρο με το κυρτό ξίφος του. Όλη η αρένα σείεται από αυτές ιαχές ! Και με τι ηδονιστικά βλέμματα βλέπουν τα αίματα, και τους μισοπεθαμένους ταύρους – πριν ακόμα έρθουν σ’ επαφή με τους ταυρομάχους – να πέφτουν νεκροί και τους ανθρώπους να τους δένουν για να τους σύρουν έξω από την αρένα, για να πουληθεί την επόμενη μέρα πανάκριβα το κρέας τους. Και οι θεατές να χειροκροτούν τον νικητή - θριαμβευτή ταυρομάχο, ο οποίος υποκλίνεται μπροστά τους και μαζεύει τα λουλούδια, τις βεντάλιες, τα καπέλα, τις μαντήλες κ.λ.π. που αυτοί του πετάνε!
Στ’ αλήθεια είναι ο ταυρομάχος νικητής και θριαμβευτής ; Ο ταύρος πριν έρθει σ’ επαφή με τον ταυρομάχο είναι κιόλας ημιθανής, γεμάτος ατσαλένια καρφιά στην ράχη του. Ο ταυρομάχος είναι ένας θεατρίνος, που με διάφορες φιγούρες με το κόκκινο πανί, προκαλεί τον ταύρο και επιζητεί τα χειροκροτήματα των θεατών. Ο ταύρος είναι καταδικασμένος από την αρχή. Η ταυρομαχία δεν γίνεται με ίσους όρους, ένας προς ένα, αλλά ένας ταύρος με μια ομάδα ανθρώπων. Ο ταυρομάχος έχει βοηθούς, τους πεόνες, τους πικαδόρες (ιππείς με ακόντια), τους μπαντεριγιέρος, που καρφώνουν βέλη στη ράχη του ταύρου. Αφού λοιπόν ταλαιπωρηθεί και πληγωθεί ο ταύρος, έρχεται ο ταυρομάχος με τη μουλέτα (κόκκινη κάπα), κάνει τα λεγόμενα περάσματα, για να ενθουσιάσει τους θεατές. Κι’ όταν δει ότι ο ταύρος είναι στο τελευταίο στάδιο της αντοχής του, τον αποτελειώνει με το κυρτό ξίφος του (εστοκάδα).
Αυτός είναι ο θρίαμβος του ταυρομάχου !
Μα όλα αυτά δεν έχουν καμμιά σημασία για τους Ισπανούς, που έχουν κάνει τις ταυρομαχίες πράξη της ζωής τους, περισσότερο ακόμα και από το ποδόσφαιρο. Οι ταυρομαχίες είναι βαθειά συνυφασμένες με τη ζωή και τον χαρακτήρα τους, κυρίως της Κόρδοβα, όπου γεννήθηκαν σπουδαίοι ταυρομάχοι (Μανολέτε, Ελ Κορντομπές κ.α.), τα αγάλματα των οποίων βρίσκουμε σε πλατείες και στο μουσείο ταυρομάχων της πόλης. Αυτοί οι διάσημοι ταυρομάχοι έγιναν είδωλα του λαού, ανέβηκαν, όπως συμβαίνει και με τους σημερινούς, κοινωνικά, είχαν μυθικές απολαβές, έγιναν ήρωες ρομαντικών υποθέσεων, όπως μας τις περιγράφει ο αμερικανός λογοτέχνης Χεμιγουέϊ.
Τί είναι όμως, σε τελική ανάλυση, οι ταυρομαχίες ; Είναι απλώς ένα άθλημα ή έχουν ένα βαθύτερο νόημα; Μερικοί πιστεύουν πώς η ταυρομαχία υποκρύπτει υπαρξιακά προβλήματα, γι’ αυτό και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι δηλ. θέμα θανάτου μεταξύ του ταύρου και του Ταυρομάχου. Ένας πρέπει να πεθάνει. Ο άνθρωπος με τις ταυρομαχίες θέλει να απελευθερωθεί από τον φόβο του θανάτου. Έτσι ο ταύρος, χωρίς να το θέλει, γίνεται συνεργός και βοηθάει τον άνθρωπο σ’ αυτή την προσπάθειά του.
Έφεραν οι Κρήτες τις Ταυρομαχίες στην Ισπανία ; Από πού πηγάζει αυτή η αντίληψη; Ίσως από τη μυθολογία και τις περιπέτειες του Ηρακλή στην περιοχή. Ο δέκατος άθλος του ήρωα τοποθετείται στην Ισπανία, όταν ο Ευρυσθεύς τον διέταξε να του φέρει τα βόδια του Γηρυόνη, που κατοικούσε εκεί. Τότε ο Ηρακλής φτάνοντας και στο σημερινό Γιβραλτάρ (Στήλες του Ηρακλή), απήγαγε την αγέλη του Γηρυόνη. Αν συνδυάσουμε το γεγονός αυτό και με τα ταυροκαθάψια των αρχαίων Κρητών (όπως απεικονίζονται στη γνωστή τοιχογραφία της Κνωσού), έχουμε το στοιχείο του ταύρου στην παλιά περιοχή της Ισπανίας και την παρουσία του Ηρακλή. Μια άλλη εκδοχή θέλει τις ρίζες των ταυρομαχιών στην εποχή της ρωμαϊκής κυριαρχίας στην Ισπανία.
Πέραν από το θέμα αυτό, της προέλευσης, οι ταυρομαχίες στην αρχή ήταν ένα παιχνίδι των ευγενών, χωρίς τάξη και οργάνωση, στις πλατείες, πρόχειρα κλεισμένες. Σιγά-σιγά όμως οργανώθηκαν, τέθηκαν κανόνες. Και από το 1700 μ.Χ. οι ταυρομάχοι καταγράφονταν επίσημα, με τα ονόματα των Ταυρομάχων, ακόμα και των ταύρων. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι το 1700 αρχίζει η ιστορία των Ταυρομαχιών.
Οι ταύροι που χρησιμοποιούνται είναι επιλεγμένοι. Ζούνε σε ειδικά ταυροφορβεία και είναι έτοιμοι μόλις γίνουν 4 ετών. Στα δύο όμως χρόνια οι ταύροι δοκιμάζονται στο λιβάδι: ιππείς με κοντάρια ρίχνουν κάτω τον ταύρο: αν αυτός σηκωθεί με άγριες διαθέσεις και κυνηγήσει τους ιππείς, τότε θεωρείται κατάλληλος για ταυρομαχίες, αν όχι οδηγείται στο σφαγείο.
Σε κάθε ταυρομαχία σκοτώνονται έξι ταύροι., και ο ταυρομάχος, εκτός από τα ενθύμια από τους θεατές, παίρνει και από τον ταύρο που σκοτώνει, τα ένα ή και τα 2 αυτιά, ή ακόμα και την ουρά. Κι’ αυτά, φυσικά, πέραν από το χρήμα και τη δόξα που αποκομίζει!
Πηγη:alpha123.gr , BBC news in greek, in.gr________________________________________
Πού γίνονται σήμερα ταυρομαχίες
Οι ταυρομαχίες έχουν απαγορευτεί σε πολλές χώρες...Παρά ταύτα, στην εποχή μας γίνονται κυρίως στην Ισπανία, το Μεξικό και την Πορτογαλία, αλλά γίνονται σε μικρό βαθμό και σε κάποιες άλλες χώρες....
Το αμφιθέατρο μπορεί να περιλάβει 14.000-16.000 θεατές. Η ταυρομαχία διεξάγεται σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση οι βοηθοί ερεθίζουν τον ταύρο με τους κόκκινους μανδύες τους. Στη δεύτερη φάση ο ταυρομάχος καρφώνει στη ράχη του ταύρου ακόντια δύο μέτρων περίπου. Αυτά τρυπούν το δέρμα του ταύρου δύο εκατοστά. Έτσι ο ταύρος τραυματισμένος πια εξαγριώνεται περισσότερο, οπότε στην τρίτη αυτή φάση, τον σκοτώνει ο ταυρομάχος.
Σήμερα στις ταυρομαχίες που διεξάγονται στην Ισπανία φονεύονται κάθε χρόνο μέχρι 1.300 ταύροι και 3.000 άλογα.
Οι ταυρομαχίες συνεχίζονται σήμερα στη Βαρκελώνη, ενάντια στην αντίδραση της κοινής γνώμης. Εκτιμάται πως το 70% όσως παρακολουθούν ταυρομαχίες στην αρένα της Βαρκελώνης είναι τουρίστες, καθώς οι κάτοικοι αντιδρούν στη συνέχιση της βαρβαρότητας. Διάφορες άλλες πόλεις στην Ισπανία έχουν απαγορεύσει τις ταυρομαχίες , ενώ υπάρχουν καμπάνιες για το κλείσιμο των σχολών ταυρομαχιών όπου μικρά παιδιά προπονούνται θανατώνοντας νεαρά μοσχάρια.
Οι ταυρομαχίες της Ισπανίας έχουν δεχθεί έντονη κριτική στο Ευρωκοινοβούλιο.Η ισπανική κυβέρνηση βρίσκεται στη διαδικασία να υιοθετήσει αυστηρότερους νόμους υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, οι οποίοι όμως δεν θα αφορούν τις ταυρομαχίες.
Στην Ισπανία δεν διατυπώνονται πολλές δημόσιες επικρίσεις σε βάρος των ταυρομαχιών, με εξαίρεση την Καταλονία, όπου η Βαρκελώνη και περίπου 20 άλλοι δήμοι έχουν ταχθεί κατά των ταυρομαχιών και σε πολλές περιπτώσεις έκλεισαν αρένες.
________________________________________
"Mπεμπέ" καλεί Κάρλα για τις ταυρομαχίες
Η Μπριζίτ Μπαρντό κάλεσε την Κάρλα Μπρούνι-Σαρκοζί να πείσει τον άνδρα της να καταργήσει τις ταυρομαχίες στη Γαλλία, τον Ιούλιο του 2009.
Η Μπριζίτ Μπαρντό, παλαί ποτέ σύμβολο του σεξ και σήμερα γνωστή υπερασπίστρια των δικαιωμάτων των ζώων, απηύθυνε πέρυσι ανοικτή επιστολή στην πρώτη κυρία της Γαλλίας Κάρλα Μπρούνι-Σαρκοζί, καλώντας την να πείσει τον σύζυγό της πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί να απαγορεύσει τις ταυρομαχίες στη χώρα.
"Αν μπορούσατε να πείσετε τον σύζυγό σας να καταργήσει τις ταυρομαχίες, αυτό το αποτρόπαιο θέαμα θανάτου, λέγοντάς του: κάποιος μού είπε ότι ο θάνατος ενός βασανισμένου ζώου δεν πρέπει πια να είναι ανεκτός στη Γαλλία'", γράφει μεταξύ άλλων η θρυλική "Μπεμπέ" στην επιστολή της, μην παραλείποντας να ευχαριστήσει επίσης την Κάρλα για το γεγονός ότι πρόσφατα τάχθηκε κατά της γούνας.
"Ευχαριστώ που αρνηθήκατε τη γούνα! Αν ξέρατε πόσο σημαντική είναι αυτή η δήλωσή σας στον αγώνα που διεξάγω εδώ και τόσα χρόνια!" προσθέτει.
Η Μπρούνι-Σαρκοζί δήλωσε πρόσφατα ότι "ούτε φοράει, ούτε αγοράζει, ούτε έχει" στην γκαρνταρόμπα της γούνες.
Ζωοφιλικές οργανώσεις έχουν προχωρήσει σε ακτιβιστικές ενέργειες για το ζήτημα αυτό.
Οι ταυρομαχίες είναι ένα διαίτερα βάρβαρο "άθλημα" (αν μπορεί κανείς να το αποκαλέσει άθλημα), όπου οι ταύροι κτυπούνται βάναυσα και άνισα και σκοτώνονται , ενώ και οι ταυρομάχοι πάντα κινδυνεύουν, με πολλούς να έχουν κατα καιρούς σκοτωθεί.
Αλήθεια, πώς βρίσκουν ευχαρίστηση οι θεατές σε τόσο πόνο και τόσο αίμα στην εποχή μας ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου