Ο Βασίλης Κόρπας, εκ μέρους του Φιλοζωικού Σωματείου Ν. Θεσπρωτίας, έχοντας απηυδήσει με τα παράπονα, τα οποία δέχονται καθημερινά οι εθελοντές, επειδή τα σκυλιά κυνηγούν οχήματα, προσπάθησε με δυο λόγια να εξηγήσει την αιτία, που κάποια ζώα αντιδρούν όταν βλέπουν ταχύτατα οχήματα να χρησιμοποιούν τους δρόμους των πόλεων και των χωριών ως αρένες με μας υποψήφιους μελλοθάνατους, θύματα ...
στις ρόδες τους. Η προσέγγιση δεν είναι επιστημονική όμως δίνει μια κάποια λογική απάντηση, που ίσως κάποιος που έχει ειδίκευση στην συμπεριφορά των ζώων θα μπορούσε να το επιβεβαιώσει. Εντούτοις αξίζει να διαβάσετε και αυτή την άποψη, η οποία εξηγεί ότι το αφύσικο της ταχύτητας εκνευρίζει τα ζώα. «Εις τους απαιδεύτους κύνας»: Ή αλλιώς γιατί τα αδέσποτα σκυλιά τρέχουν πίσω από τ' αμάξια Ο κ. Κόρπας εξηγεί: «Πολλές φορές καλούν τον τηλεφωνικό αριθμό του σωματείου μας πολίτες παραπονούμενοι για την συμπεριφορά των αδέσποτων ζώων λέγοντας μας ότι τρέχουν πίσω από τ' αυτοκίνητα και δημιουργούν προβλήματα στην κυκλοφορία. Προσπαθώντας να σκεφτώ τους λόγους που θα μπορούσε ένας σκύλος να κάνει κάτι τέτοιο ανέτρεξα στα παλιά μου βιβλία για να βρω την λύση. Βάση της έρευνας μου είναι ότι πολλοί ζωολόγοι έχουν κάνει έρευνες για την συμπεριφορά των ζώων στη ζούγκλα ή ακόμα και στο διαμέρισμα άλλα ποτέ κανείς δεν έκανε μια έρευνα για τα ζώα της πόλης Σαν μέρος της αστικής πανίδας έχουν προστεθεί πλέον πολλά είδη, όπως παπαγαλάκια, αλεπούδες, γεράκια ακόμα και αγριογούρουνα που ζουν πολύ κοντά πλέον σε κατοικημένες περιοχές. Το κάψιμο των δασών, η ανεξέλεγκτη υλοτόμηση και το κυνήγι ώθησαν αυτά τα ζώα να αναζητήσουν την τροφή τους σε ένα περιβάλλον καθόλου φιλικό γι αυτά. Παραδείγματα στην πόλη που ζούμε είναι ο τεράστιος μπούφος που κρύφτηκε στο πατάρι του αστυνομικού τμήματος, διάφορα πεινασμένα γεράκια στο Μαυρούδι και τα περιβόητα ημι-άγρια γουρούνια, σχεδόν petποια στην περιοχή των αμπελιών, πολύ κοντά στα σούπερ μάρκετ της πόλης. Παπαγαλάκια, αλεπούδες και διάφορα είδη ερπετών όπως ο χαμαιλέοντας ζουν εδώ και χρόνια στα πάρκα των πόλεων. Πώς όμως ένα ζώο από το δάσος μπορεί να προσαρμοστεί σε μια πόλη; Η κοινωνιοβιολογία μας έδειξε ότι αυτό μπορεί να γίνει. Ζώα που ανέπτυξαν τυχαία κάποιες φυσικές παρορμήσεις εξαιτίας των απότομων μεταβολών του περιβάλλοντος που ζούσαν μετέφεραν στο DNAτους τα καινούργια χαρακτηριστικά και στις επόμενες γενεές. Ο σκύλος συνυφασμένος με την ανθρώπινη συμπεριφορά σαν φύλακας ή σύντροφος επί αιώνες αντιλαμβάνεται μερικές φορές καλύτερα από μας αυτό που θα ήταν επιζήμιο για την υγεία μας, δηλαδή αυτό που δεν ταιριάζει στη φύση μας. Παρατηρώντας για ώρα τον σκύλο που κυνηγά αμάξια θα έρθουμε αναγκαστικά στο συμπέρασμα ότι το ζώο επιλέγει ποιο αμάξι θα κυνηγήσει. Σκεπτόμενοι σαν άνθρωποι θα σκεφτούμε ότι κάτι του θυμίζει το οποίο του ξυπνά ίσως κάποιο “παιδικό” τραύμα. Αν παρατηρήσουμε όμως λίγο καλύτερα θα δούμε ότι τρέχει πίσω από τα αμάξια που έχουν υπερβολική ταχύτητα. Μπορούμε να σκεφτούμε ότι τα συσχετίζει με θηράματα παλαιότερων εποχών άλλα και αυτή η σκέψη δεν είναι λογική, επειδή ο σκύλος προέρχεται από τον λύκο που κυνηγά λαγούς και μωρά γουρουνιών. Δηλαδή μικρά θύματα. Ποια είναι λοιπόν η λογική εξήγηση; Ο σκύλος κάνει αυτό που έκανε και εκατοντάδες χρόνια πριν. Προστατεύει τον άνθρωπο! Αντικαθιστά το “μπαμπά μην τρέχεις” με το ψευδο-γονέα μην τρέχεις. Το αφύσικο της ταχύτητας εκνευρίζει όλα τα ζώα. Ακόμα και τους ανθρώπους που πίνουν τον καφέ τους! Όλοι ενοχλούμαστε από ένα διερχόμενο γρήγορα αυτοκίνητο μέσα στην πόλη. Όλους μας τρομάζει και μας δυσανασχετεί διότι όλοι έχουμε μέσα μας κάτι φυσικό. Όλες οι αισθήσεις το αναγνωρίζουν σαν κίνδυνο. Αν μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε χωρίς πανικό το φαινόμενο αμέσως θα κόψουμε ταχύτητα. Η φυσική ταχύτητα που δεν εκνευρίζει τα σκυλιά είναι 40-45 χλμ. Είναι η ανώτερη ταχύτητα που μπορεί να τρέξει ένας σκύλος και ταυτόχρονα το όριο ταχύτητας σε κατοικημένες περιοχές. Αν κόψουμε ταχύτητα ο σκύλος θα σταματήσει να τρέχει και δεν θα κυνηγήσει το αυτοκίνητό μας. Ας οδηγούμε με χαμηλή ταχύτητα στην πόλη. Μπορεί να αισθανόμαστε αγέρωχοι ηγέτες μέσα στο αμάξι μας άλλα η φυσική διαδικασία μας διδάσκει, ότι όποιος τρέχει είναι το υποψήφιο θύμα. Υ.Γ. Ελπίζω να με συγχωρήσει ο Βασιλέας Ιουλιανός για τον δανεισμό του τίτλου της ομιλίας του. Φυσικά ο Ιουλιανός μιλούσε για την απαιδευσία των κυνικών φιλόσοφων και όχι για τους σκύλους, άλλα και εγώ μιλώ για τους ανθρώπους που εξεγείρονται και βογκούν με τα αγριεμένα μα άψυχα οχήματά τους θέλοντας τον δρόμο μόνον γι’ αυτούς. Το αμάξι όσο και όμορφο αν είναι δεν παύει να είναι το καβούκι μας. Όσο ποιο γρήγορα πάει,τόσο ποιο αργά πηγαίνουμε εμείς. Την επόμενη φορά που θα σας κυνηγήσει σκύλος, σταματήστε, βγείτε από το όχημα και χάιδεψε τον. Η μέρα σας θα γίνει αμέσως καλύτερη και θα δείτε το πρόβλημα σαν λύση». www.zoosos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου