ο Αρχιμανδρίτης Νικόλαος Κ. Λαγουμτζής

Μα είναι δυνατόν;;;; ΝΑ Αθωώθηκε ο βοσκός που έβγαλε τα μάτια του σκύλου του!

Οχι απλώς τυφλή η δικαιοσύνη, αλλά ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ τα ανθρωποειδή που εκδίκασαν!!!
Αυτοί ούτε τον άνθρωπο δεν αγαπούν!!!!

+Αρχιμανδρίτης
Νικόλαος Κ. Λαγουμτζής
Συνταγματάρχης (Θ) ε.α.

"Τα ζώα είναι φιλότιμα , εμείς ;...", ήταν ο τίτλος του άρθρου που είχε γράψει το καλοκαίρι (press-gr.blogspot) ο Αρχιμανδρίτης Νικόλαος Κ. Λαγουμιτζής , με αφορμή την απαράδεκτη σελίδα στο Facebook με θέμα "Θάνατος στα αδέσποτα"...Αξίζει να το διαβάσουμε όλοι :


Με αφορμή την απαράδεκτη σελίδα στο facebook με θέμα:
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ !!
( http://www.facebook.com/pages/THANATOS-STA-ADESPOTA-/129152670459167)

προβληματίσθηκα έντονα με την ψυχοσύνθεση αυτών των ανθρώπων αδελφών μας και θυμήθηκα τα λόγια ενός σύγχρονου Αγίου ανθρώπου του Γέροντα Παϊσίου που έλεγε μεταξύ άλλων: «τα άγρια ζώα είναι πολύ φιλότιμα.
Συνάντησα φιλότιμο περισσότερο στα άγρια ζώα παρά σε ανθρώπους.
Καλύτερα να έχουμε φιλία με αυτά παρά με τους κοσμικούς ανθρώπους.
Αν θέλεις φίλο αληθινό μετά τον Θεό πιασε φιλία με τους Αγίους αλλιώς με τα άγρια ζώα».
Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, πλυμηρισμένοι από την...
αγάπη, όπως Αγ. Ισααάκ ο Σύρος, ζώντας έντονα την αγάπη στην ψυχή του για όλα τα δημιουργήματα του Θεού έλεγε: «καρδία ελεήμων είναι καύσις υπέρ πάσης της κτίσεως... και των ορνέων και των ζώων...δια τούτο και υπέρ των αλόγων...εύχεται και πάσαν ώραν μετά δακρύων». Με δάκρυα στα μάτια η προσευχή λόγω αγάπης για τα κτίσματα του Θεού!
Η αλήθεια είναι ότι τα ζώα έχουν πλούσια την αγάπη και την ευγνωμοσύνη και την υποχωρητικότητα στην ύπαρξη τους!
Ταπεινή εμπειρία η αγάπη του σκύλου στον άνθρωπο. Ο σκύλος έχει μεγάλη συγχωριτικότητα και υπακοή στον άνθρωπο «αφέντη» του!
Τώρα τον μαλώνεις και σε λίγα δευτερόλεπτα, θα έλθει ο σκύλος, θα κουνήσει την ουρά του και θα σου δήξει ότι δεν σου κράτησε κακία για το μάλωμα! Ο βίος του Αγίου Μαρτίνου έχει ένα πολύ ωραίο περιστατικό με μία ύαινα! Ένας ασκητής φίλεψε «τάϊσε» μία λύκαινα από το λιγοστό ψωμί που είχε! Την τάϊζε κάθε φορά που τον επισκεπτόταν. Κάποια φορά που η λύκαινα ήλθε στο καλύβι του γέροντα ασκητή, ενώ αυτός έλειπε, αυτή οδηγήθηκε από την αίσθηση της μυρωδιάς στο ψωμί και το έφαγε! Για κάμποσες ημέρες η λύκαινα στην συνέχεια δεν φάνηκε στο καλύβι!
Ο γέροντας στεναχωρήθηκε και προσευχήθηκε για αυτή την απουσία!
Τότε ήλθε η λύκαινα αλλά κάθισε λίγο ποιο πέρα από το καλύβι και μάλιστα είχε το κεφάλι της προς τα κάτω δείχνοντας ντροπή για αυτό που έκανε! Ο γέροντας όμως την πλησίασε και την χάϊδεψε δείχνοντας της ότι την συγχώρεσε για αυτό που είχε κάνει!
Αραγε εμείς θα ζητήσουμε ποτέ συγνώμη από τον Θεό για όσες φορές στεναχωρήσαμε ένα πλάσμα του; Συνάνθρωπο μας ή ζώο;
Το σίγουρο είναι ότι ο πατέρας και δημιουργός μας θα μας συγχωρήσει όπως και τα ζώα, το μόνο σίγουρο δεν είναι, εάν εμείς ζητήσουμε συγνώμη!
Ελπίζω και οι δημιουργοί της απαράδεκτης αυτής σελίδας, να οδηγηθούν παλικαρίσια στην ωραία και γλυκιά μετάνοια!