Τα σκυλιά και τα παιδιά είναι ιδανικοί σύντροφοι. Οποιοσδήποτε έχει μεγαλώσει με την συντροφιά ενός σκύλου ξέρει ότι τίποτα άλλο δεν μπορεί να συγκριθεί με μια τέτοια φιλία, χωρίς να θέλουμε να υποβαθμίσουμε τις δυνατότητες των υπόλοιπων κατοικίδιων ζώων, όπως οι γάτες, τα ...
καναρίνια, τα κουνέλια, τα χάμστερ, οι χελώνες, τα ιγκουάνα και τα ψάρια. Τα περισσότερα από αυτά έρχονται σε άμεση επαφή με τους ιδιοκτήτες τους και καθώς μπορεί να αποτελούν πιθανούς φορείς παθογόνων μικροβίων, ιών, παρασίτων και μυκήτων, είναι δυνατόν να αποβούν επιβλαβείς για αυτούς και ιδιαίτερα για τους νεόπλαστους οργανισμούς των μικρών παιδιών. Γι’ αυτό, για όσα από αυτά ενδείκνυται κάποιο εμβολιακό και αποπαρασιτικό πρόγραμμα, αλλά και οι συχνές ιατρικές εξετάσεις, θα πρέπει να εφαρμόζονται από τον κτηνίατρο με μεγάλη συνέπεια. Επίσης θα πρέπει να τηρούνται ορισμένοι βασικοί κανόνες υγιεινής, οι οποίοι πρέπει να υιοθετηθούν κυρίως από τα παιδιά. Τέτοιοι είναι το πλύσιμο των χεριών μετά το παιχνίδι και την επαφή με το ζώο, τη διατήρηση του χώρου στο οποίο κινείται το κατοικίδιό μας καθαρού και τέλος το συχνό πλύσιμο αυτού, ανάλογα βέβαια πάντα με το είδος του ζώου, ώστε να διατηρείται κι αυτό καθαρό.
Ένα ιδανικό κατοικίδιο για τα παιδιά πρέπει να συνδυάζει έναν ικανοποιητικό αριθμό προσόντων. Πρέπει να είναι ένας ακούραστος σύντροφος στο παιχνίδι, να μην γίνεται ποτέ επιθετικός, θορυβώδης και νευρικός. Σαν γενικό κανόνα , οι σκύλοι και κυρίως οι ποιμενικοί, όπως τα κόλεϋ, ο γερμανικός ποιμενικός, καθώς και οι διασταυρώσεις τους, είναι ιδιαίτερα καλά με τα παιδιά. Αντίθετα σκυλιά επιθετική συμπεριφορά όπως τα πιτμπουλ, ντοπερμαν, ροτβαϊλερ και μεγάλοι δανοί δεν ενδείκνυνται για παιδικοί σύντροφοι. Τελικά όμως, το πώς συμπεριφέρεται ένα σκυλί με τα παιδιά, εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του ως ξεχωριστό ζώο, αλλά και πως θα του συμπεριφέρονται οι άνθρωποι. Γι’ αυτό πέρα από το είδος του κατοικίδιου ζώου, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίδεται στην επιλογή της κατάλληλης φυλής, ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μας.
Σωματικοί μικροτραυματισμοί όπως δαγκώματα από σκυλιά, γάτες, ιγκουάνα αλλά και μικρογρατζουνιές συμβαίνουν συχνά. Συνήθως οφείλονται στην ένταση του παιχνιδιού, αλλά μπορεί να είναι και αποτέλεσμα της εκδήλωσης επιθετικής συμπεριφοράς. Στην πλειοψηφία τους οι πληγές αυτές είναι μικρές. Μπορεί όμως να γίνουν αρκετά επώδυνες εξαιτίας της έντονης φλεγμονώδους αντίδρασης που προκαλούν λόγω του μικροβιακού φορτίου που φέρουν στη στοματική τους κοιλότητα. Για να μειώσουμε λοιπόν την πιθανότητα μόλυνσης πρέπει οι πληγές να καθαρίζονται επιμελώς και να χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά.
Ιδιαίτερο πρόβλημα στα δαγκώματα από σκύλο αποτελούν η λύσσα και ο τέτανος. Η λύσσα αντιμετωπίζεται με τον εμβολιασμό των κατοικίδιων ζώων μας και επομένος είναι σαν να μην υπάρχει. Σημαντικό να αναφερθεί ότι στη χώρα μας έχει να εμφανιστεί κρούσμα λύσσας από το 1968 (το τελευταίο κρούσμα εμφανίστηκε στον Ταύγετο). Ο τέτανος αν και αποτελεί νοσολογική κατάσταση που απαιτεί άμεση αντιμετώπιση, εντούτοις δεν είναι συχνό φαινόμενο, αφού προϋποθέτει την παρουσία του μικροβίου Clostridium tetani στη στοματική κοιλότητα (γεγονός εξαιρετικά δύσκολο για ζώα που ζουν μέσα στο σπίτι και έχουν την ανάλογη κτηνιατρική φροντίδα). Αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά μετά τη χορήγηση αντιτετανικού ορού.
Τέλος ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας που καθορίζει την σχέση του παιδιού με το κατοικίδιο είναι το πώς οι ενήλικοι συμπεριφέρονται τόσο στο παιδί όσο και σ΄ αυτό. Αν, για παράδειγμα, υπάρχει κάποιο μωρό στο σπίτι, είναι σημαντικό να μην παραμελούν τον σκύλο, ώστε να μην του δημιουργηθούν συναισθήματα ζήλιας, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν στην εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς. Το ζώο πρέπει να μάθει να σέβεται το παιδί. Παράλληλα όμως είναι εξίσου σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε στο παιδί –όσο το δυνατό συντομότερα από την στιγμή που θα είναι αρκετά μεγάλο ώστε να καταλάβει- ότι το κατοικίδιό μας είναι ένα ζωντανό ον με αισθήματα το οποίο πρέπει να σεβόμαστε. Δεν πρέπει να το θεωρούμε ως ακόμα ένα παιχνίδι. Γι’ αυτό το λόγο η πλήρης ευθύνη της φροντίδας, περιποίησης και εκπαίδευσης του δεν πρέπει να δίδεται σε ένα μικρό παιδί, το οποίο δεν είναι ακόμα αρκετά ικανό και ώριμο, αλλά θα πρέπει να διδάσκεται. Απαραίτητο είναι να μοιραστείτε κάποιες ευθύνες με τα παιδιά. Μπορούν να βοηθήσουν στη φροντίδα των κατοικίδιων φίλων μας. Αναθέστε τους κάποια αρμοδιότητα που θα είναι εύκολη κι ευχάριστη γι’αυτά, στην αρχή κάτω από την επίβλεψή σας. Έτσι τα παιδιά καλλιεργούν μια στενή συναισθηματική σχέση μαζί τους πέραν του γεγονότος ότι γίνονται υπεύθυνα και αποφεύγεται η ανάπτυξη μιας μεταξύ τους αντιζηλίας.
Η απόφαση για την απόκτηση ενός κατοικίδιου ζώου πρέπει να είναι συνειδητή και αποτέλεσμα ώριμης σκέψης και συζήτησης μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, προκειμένου να αποφεύγονται τα φαινόμενα εγκατάλειψης στο δρόμο και δημιουργίας ορδών αδέσποτων. Άλλωστε για την εγκατάλειψη κατοικίδιων στον δρόμο προβλέπονται κυρώσεις από τον νόμο. Τόσο στο παιδί μας, αλλά και στο κατοικίδιό μας πρέπει να δίνουμε την αξία που του αναλογεί και το κάθε ένα έχει την θέση του στο σπίτι μας και στην καρδιά μας. Σωστή περιποίηση και κατάλληλη κτηνιατρική φροντίδα, είναι οι προϋποθέσεις μιας ευτυχισμένης και ασφαλούς συμβίωσης του κατοικίδιου με εμάς και τα παιδιά μας.
Να θυμάστε πάντα, ότι ένα σωστά εμβολιασμένο, αποπαρασιτωμένο και κτηνιατρικά παρακολουθούμενο ζώο είναι τόσο καθαρό και ασφαλές, που μπορείτε να τρώτε άφοβα από το ίδιο πιάτο. Αυτό είναι ίσως μια υπερβολή με την οποία όμως θέλουμε να σας δείξουμε την αναγκαιότητα της σχέσης κτηνίατρου και ζώου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΡΘΡΟΥ : Χαρλάυτης Σπύρος
Παπαϊωάννου Παναγιώτης-Κτηνίατροι
vets.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου