Η ετήσια σφαγή χιλιάδων δελφινιών στην πόλη Ταϊτζί της Ιαπωνίας επαναλήφθηκε το 2010, παρά τον σάλο που προκάλεσε το ντοκιμαντέρ «Ορμος» του 54χρονου Ελληνoαμερικανού διάσημου φωτογράφου Λούη Ψυχογιού, το οποίο κέρδισε το περσινό Οσκαρ και απέσπασε 46 βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, περιγράφοντας ωμά τη μαζική δολοφονία δελφινιών σε έναν απομακρυσμένο θαλάσσιο όρμο, εν γνώσει της κυβέρνησης και ...
εν αγνοία των πολιτών.
Περίπου 23.000 δελφίνια σφαγιάζονται κάθε χρόνο, εκ των οποίων τα 1.500 στο Ταϊτζί. Οι ντόπιοι ψαράδες δημιουργούν έναν ήχο σφυροκοπώντας τις βάρκες τους, ο οποίος τα απομακρύνει και τα εγκλωβίζει σε έναν θαλάσσιο κόλπο.
Τα πιο όμορφα πωλούνται σε εκπαιδευτές, για να μεταφερθούν στη συνέχεια σε κάποια πισίνα κάπου στην Αμερική ή την Ευρώπη, προσφέροντας θέαμα σε μικρούς και μεγάλους, ενώ τα υπόλοιπα μαχαιρώνονται μέχρι θανάτου, δημιουργώντας ένα αποτρόπαιο σκηνικό βίας.
Κερδοφόρα επιχείρηση
Η επιχείρηση «αιχμαλωσία» είναι εξαιρετικά κερδοφόρα και για τις δύο πλευρές, αφού ένα δελφίνι κοστίζει περίπου 150.000 δολάρια και μπορεί να αποφέρει κέρδη 2-3 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως «δουλεύοντας» σε ένα θαλάσσιο πάρκο.
Για τα δελφίνια που σφαγιάζονται οι ψαράδες πληρώνονται 600 ευρώ για το καθένα, ενώ οι τοπικές αρχές ισχυρίζονται πως διοχετεύουν το κρέας τους στην αγορά.
Ωστόσο, η μεγάλη περιεκτικότητά του σε υδράργυρο το καθιστά εξαιρετικά τοξικό και άκρως επικίνδυνο για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει πως συχνά πωλείται στα καταστήματα τροφίμων σαν κρέας φάλαινας, το οποίο είναι δημοφιλές πιάτο στην Ιαπωνία και η κατανάλωσή του ενθαρρύνεται από την κυβέρνηση.
Αφορμή για το ντοκιμαντέρ «Ορμος» στάθηκε η γνωριμία του Λούη Ψυχογιού με τον άνθρωπο που έκανε «μόδα» τα δελφίνια στην τηλεόραση: τον Ρικ Ο’Μπάρι, εκπαιδευτή και πρώην παρουσιαστή της δημοφιλούς αμερικανικής σειράς «Φλίπερ, το δελφίνι», τη δεκαετία του ’60.
«Δεν τους αξίζει η αιχμαλωσία», λέει ο ίδιος μπροστά στην κάμερα, παρότι έκανε τη συγκεκριμένη δουλειά επί δέκα χρόνια, εκπαιδεύοντας πέντε διαφορετικούς «Φλίπερ».
Η στάση του άλλαξε άρδην όταν αυτοκτόνησε -όπως ισχυρίζεται- μπροστά στα μάτια του ο βασικός πρωταγωνιστής του «Φλίπερ» και το αγαπημένο του δελφίνι, Κάθι.
«Τότε συνειδητοποίησα το κακό που έκανα. Δέκα χρόνια έχτιζα αυτή τη βιομηχανία και επί 35 χρόνια προσπαθώ να τη διαλύσω», παραδέχεται ο 70χρονος πλέον Ο’Μπάρι.
Σύντομα ο Ψυχογιός και ο Ο’Μπάρι δημιούργησαν μια ομάδα 11 ακτιβιστών, οι οποίοι κατέστρωσαν ολόκληρη επιχείρηση, εξοπλισμένοι με στρατιωτική τεχνολογία, προκειμένου να καταγράψουν στην κάμερα τη σφαγή σε μια απαγορευμένη περιοχή στην Ταϊτζί.
Παράλληλες ιστορίες
Το φιλμ εξελίσσεται σε παράλληλες θεματικές, όπου ο θεατής παρακολουθεί τις προετοιμασίες για την κρυφή επιχείρηση και τα ταυτόχρονα μαθαίνει για την πολιτική πραγματικότητα και τη στάση των διεθνών οργανισμών απέναντι στο ζήτημα.
Η ταινία, όμως, δεν θα είχε κάνει τον γύρο του κόσμου αν πίσω από αυτή την προσπάθεια δεν βρίσκονταν ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Oceanic Preservation Society (OPS) που ίδρυσε ο Ψυχογιός το 2005 μαζί με κινηματογραφιστές, περιβαλλοντικούς ακτιβιστές και φωτογράφους.
«Κίνητρο για τις συνεχείς προσπάθειες του οργανισμού», όπως αναφέρει στη Real Planet η Τζίνα Παπάμπεϊς, ένα από τα 10 βασικά μέλη του OPS, «είναι η αγάπη για τη θάλασσα».
Επικίνδυνες αποστολές
Το φιλμ ολοκληρώθηκε μέσα σε πολύ δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, καθώς οι αρμόδιες Αρχές αρνήθηκαν να μιλήσουν για το θέμα.
«Ολοι κατάλαβαν ότι το ντοκιμαντέρ δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μέσω της νόμιμης οδού. Ηταν πασιφανές πως όλοι έκρυβαν ένα τρομερό μυστικό. Επρεπε να προστατέψουμε τόσο τα δελφίνια όσο και τους Ιάπωνες πολίτες, οι οποίοι, φυσικά, δεν γνώριζαν πως το κρέας των δελφινιών είναι τοξικό λόγω του υδραργύρου», εξηγεί η Τζίνα Παπάμπεϊς.
«Τώρα ετοιμάζουμε το επόμενο ντοκιμαντέρ με θέμα την οξίνιση των ωκεανών και την εξαφάνιση των ειδών. Η OPS, μάλιστα, υπόσχεται πως το συγκεκριμένο φιλμ θα είναι εξίσου “δυνατό” με το The Cove και θα αφυπνίσει περισσότερο κόσμο, ώστε να δράσει για το μέλλον του πλανήτη.
Εμείς και τα παιδιά μας πρέπει να ζήσουμε γνωρίζοντας τις συνέπειες για όσα προκαλούμε στον πλανήτη και να φροντίσουμε ώστε κανείς μελλοντικά να μην είναι αναγκασμένος να προσαρμοστεί σε ένα κατεστραμμένο περιβάλλον», καταλήγει η Ελληνοαμερικανίδα ακτιβίστρια.
Η ταινία δεν έχει προβληθεί στην Ιαπωνία, παρά μία φορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τόκιο. Μετά την απονομή των Οσκαρ, ο δήμαρχος της πόλης Ταϊτζί διαμαρτυρήθηκε για τη βράβευση.
των ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΣΙΜΙΤΣΙΑΔΗ ΚΑΙ ΕΦΗΣ ΛΑΣΚΑ
real.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου