Του Μ. Κυπραίου
Μερικές ημέρες μας χωρίζουν από τα Χριστούγεννα και άλλες τόσες από την έλευση του νέου χρόνου. Ισως από τα χειρότερα των τελευταίων δεκαετιών, αλλά είναι μια «χρυσή ευκαιρία» να βρεθούμε και να προστατεύσουμε ότι μας έχει απομείνει. Θα ανταλλάξουμε δώρα-έστω και αυτά τα λίγα που πλέον μπορούμε να αγοράσουμε-και ...
θα προσπαθήσουμε να βάλουμε στην άκρη τη μιζέρια που μας έχουν βυθίσει οι πολιτικοί ταγοί μας.
Σε κάποιες περιπτώσεις κάποια από αυτά τα «δώρα» θα έχουν καρδιά και ψυχή. Θα δοθούν ως «δώρα» τετράποδοι φίλοι μας, είτε πρόκειται για σκυλιά, είτε για γάτες. «Δώρα» αλαζονείας και υπέρμετρου εντυπωσιασμού. Δυστυχώς όμως κάποια από αυτά τα «δώρα» τα περιμένουν μετά τις γιορτές «μαύρες μέρες».
Θα βρεθούν στο δρόμο, σαν τα φυσικά έλατα που μετά το πέρας των εορτών στοιβάζονται στα χιλιάδες σημεία αποκομιδής των απορριμμάτων.
Ψυχούλες με μάτια απορημένα που μέσα σε λεπτά από τη θαλπωρή και την αγάπη βρίσκονται στο άγνωστο, μέσα σε ένα γκρίζο τοπίο, αντιμέτωπα με το κρύο και το θάνατο. Ελάχιστα από αυτά θα επιβιώσουν. Και όσα επιβιώσουν θα υποφέρουν από την έλλειψη τροφής και νερού πλησιάζοντας εμάς τους περαστικούς ζητώντας μας να μάθουν κουνώντας τις ουρές τους ή τρίβοντας το σώμα τους στα πόδια μας: «γιατί»;
Βλέπετε έχουν το μειονέκτημα να μη μπορούν να πάνε στη λεκάνη του μπάνιου να κάνουν την ανάγκη τους, να μην μπορούν να χτενιστούν και να πέφτει η τρίχα τους και να γίνονται «ενοχλητικά» θέλοντας να τα χαϊδέψουμε…
Μπορεί να πέφτει η τρίχα τους, να χρειάζονται βόλτα για να κάνουν την ανάγκη τους, αλλά μας δίνουν τόση αγάπη, ζητώντας απλά ένα πιάτο φαγητό, που τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με όλο αυτό.
Οσοι λοιπόν αποφασίσετε να κάνετε «δώρα» αυτού του τύπου σε ανθρώπους που αγαπάτε, αν μη τι άλλο μιλήστε με την ψυχή σας και σιγουρευτείτε πως αυτό το αθώο πλάσμα που θα προσφέρετε-ως νέοι αφέντες σε ένα ειδεχθές σκλαβοπάζαρο-πως δεν θα βρεθούν στο δρόμο.
Διαφορετικά δεν μπορεί, δεν έχετε το δικαίωμα να λέγεστε άνθρωποι. Δεν έχετε έλεος, δεν έχετε ίχνος μέσα σας από όλα αυτά που μας κάνουν το «υπέρτατο» ον σε αυτό το πλανήτη. Αν μη τι άλλο τα ζώα στη ζούγκλα σκοτώνουν για να επιβιώσουν. Οι άνθρωποι βασανίζουν και σκοτώνουν για να διασκεδάσουν. Και τα «δώρα» αυτά δεν είναι εξαίρεση. Σκεφτείτε διπλά λοιπόν. Και αν αποφασίσετε αν μη τι άλλο αφήστε τις «ράτσες» και υιοθετήστε ένα αδέσποτο. Η αγάπη δεν γνωρίζει ράτσα, χρώμα ή μέγεθος. Γνωρίζει μουσούδα, χαρούμενες ουρίτσες και ματάκια γεμάτα ευγνωμοσύνη.
Ας είναι αυτές οι γιορτές, γιορτές γεμάτες θετικά και ουσιαστικά συναισθήματα, μέσα σε αυτό το γκρίζο τοπίο του απόλυτου μηδενισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου