Του Μανώλη Κυπραίου
Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό των-δυστυχώς θλιβερών-ειδήσεων καμιά φορά υπάρχουν και γεγονότα που μπορεί να μας κάνουν να γελάσουμε και να μας κάνουν λίγο πιο ευτυχισμένους, ακόμη κι αν αυτό είχε ως «θύμα» εμένα…
Βρισκόμενος στην Καλλιθέα στη γωνία των οδών Αγίων Πάντων και Αριστείδου, παρατηρώ ένα συμπαθέστατο σκυλάκι ξαπλωμένο στο πεζοδρόμιο και ως γνωστός «χαδοκυνηγός» πάω αμέσως για παίξω λίγο μαζί του. Τον κουνάω από εδώ, τον κουνάω από εκεί, τίποτα…
Πανικός! Το σκυλί δεν είναι καλά! Πάω ακριβώς στο διπλανό μαγαζί που πωλούσε προϊόντα οπωρικής για να μάθω για το σκυλί και τι συμβαίνει. «Δεν μπορεί θα ξέρουν», αναρωτήθηκα.
Μπαίνω μέσα σαν τον «Μαινόμενο Ορλάνδο» και τους ρωτάω τι συμβαίνει με το σκυλί και αν είναι να το πάμε σε κτηνίατρο. Αφού εισπράττω αρχικά μερικά χαμόγελα, μαθαίνω πως όχι μόνο «Ο Ιβάν» είναι πολύ καλά στην υγεία του, καλοταϊσμένος, εμβολιασμένος και φροντισμένος αλλά βρίσκεται και στο 19ο (ναι πολύ καλά διαβάσατε) έτος της ηλικίας του!
Ο καλός «Ιβάν» λοιπόν απλά λόγω ηλικίας, «βαριέται» και δεν αντιδρά εύκολα στα χάδια αλλά τα δέχεται με μεγάλη ικανοποίηση, όπως είδα μετά από λίγο ιδίοις όμμασι, παρουσία του εξαιρετικού κυρίου που διατηρούσε το κατάστημα.
Ο «Ιβάν ο τρομερός» λοιπόν όπως μάθαμε επίσης, δεχόταν και δέχεται τις περιποιήσεις, την αγάπη και τη φροντίδα μιας ολόκληρης γειτονίας η οποία ποτέ, μα ποτέ δεν τον άφησε χωρίς αγάπη, φαγητό και φροντίδα, τα οποία τους τα ανταπόδωσε στο μέγιστο.
Αποχωρώντας ολίγον τι σοφότερος, συνειδητοποίησα πως ο «Ιβάν» μας δείχνει για μια ακόμη φορά τον δρόμο σε εναλλακτικές λύσεις που μπορεί να μην είναι οι ιδανικές, αλλά είναι έστω κάτι.
Τρανό παράδειγμα πως μπορούμε να υιοθετήσουμε σε μια γειτονιά έναν αδέσποτο σκύλο, να τον φροντίσουμε και να τον κάνουμε ευτυχισμένο, ακόμα και μέσα στο χάος αυτής της «φονικής» για ανθρώπους και ζώα πόλης.
Λίγο από χθεσινό φαγητό που πετάμε, ένα μπολ με νεράκι και ένας έρανος του ενός ευρώ, αρκεί να χαρίσουμε ευτυχία.
Για ξανασκεφτείτε το…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου