Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η άγρια ζωή είναι το παράνομο εμπόριό της. Αυτό ισχύει κυρίως για είδη τα οποία ήδη αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, όπως για παράδειγμα κάποια είδη παπαγάλων. Το εμπόριο της άγριας ζωής διέπεται από κάποιους κανόνες που υπαγορεύει η διεθνής συμφωνία CITES. Έτσι, με βάση αυτήν ορίζεται...
το νόμιμο και παράνομο εμπόριο ζώων. Αποτελείται από τρία παραρτήματα. Το παράρτημα 1 ορίζει τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση και το εμπόριο των οποίων απαγορεύεται. Το παράρτημα 2 από την άλλη ορίζει τα είδη που δεν απειλούνται με εξαφάνιση άμεσα, αλλά το εμπόριό τους πρέπει να ελέγχεται αυστηρά ώστε να μην υπάρξουν επιπτώσεις στους άγριους πληθυσμούς. Τέλος, το παράρτημα 3 περιλαμβάνει είδη που το εμπόριό τους απαγορεύεται σε μία τουλάχιστον χώρα, η οποία έχει ζητήσει την υποστήριξη του οργανισμού CITES για τον έλεγχο του εμπορίου.
Φυσικά, όπως και σε κάθε τι άλλο, οι κανόνες αυτοί δεν εφαρμόζονται και έτσι το παράνομο εμπόριο ζώων ανθεί με πυρήνα εξαγωγών χώρες τις ΝΑ Ασίας. Τεράστιος είναι ο αριθμός ζώων και φυτών που διακινούνται παράνομα από αυτές τις χώρες με κυριότερο προορισμό τις ΗΠΑ αλλά και όχι μόνο. Τα ζώα που διακινούνται παράνομα κρύβονται κάτω από άθλιες συνθήκες μαζί με τα ζώα που εμπορεύονται νόμιμα. Όπως κανείς μπορεί να καταλάβει, για να φτάσει ένα σπάνιο είδος ερπετού για παράδειγμα από την Μαλαισία στις ΗΠΑ, είναι αρκετά πιθανό μερικά ακόμα άτομα του είδους να πεθάνουν στην πορεία και κατά συνέπεια η ζημιά για τον πληθυσμό να είναι πολύ πάνω από ένα άτομο. Είναι λυπηρό να ζημιώνονται τόσο πολύ οι φυσικοί πληθυσμοί ζώων και φυτών για να μπορεί κάποιος να έχει στο σπίτι του ένα είδος πρωτεύοντος ή πτηνού ή αράχνης ή χελώνας ή ορχιδέας ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να του προσφέρει ευχαρίστηση.
Την αφορμή για αυτή τη δημοσίευση την πήρα από ένα άρθρο του ελληνικού National Geographic του μήνα Ιανουαρίου.
Biologion
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου