Με βελόνες γιατρεύουν τα ζώα όταν πονάνε
Μόδα στις ΗΠΑ οι εναλλακτικές θεραπείες στα κατοικίδια
Το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον που δείχνουν οι ιδιοκτήτες κατοικιδίων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εμπειρία που αποκόμισαν οι ίδιοι από δικές τους θεραπείες
Επιμέλεια: , Στέφανος Κρίκκης skrik@dolnet.gr , Εύη Ελευθεριάδου: elefthe@dolnet.gr
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ : Σάββατο 20 Ιουνίου 2009
Η διάγνωση δεν ήταν καλή για τον Μπίλμπο. Το μεσήλικο μπουλντόγκ υπέφερε από μια σειρά παθήσεων: είχε κνησμό στο δέρμα, τα πίσω πόδια του ήταν αδύνατα και δεν μπορούσαν να το βαστήξουν καλά και επιπλέον είχε χάσει την όρεξή του. Ο κτηνίατρος που επί χρόνια φρόντιζε τον Μπίλμπο είπε στον ιδιοκτήτη του ότι δεν μπορούσε να κάνει και πολλά για να συνεφέρει τον σκύλο αφού ο άλλοτε δυναμικός Μπίλμπο είχε αρχίσει να γερνάει και η κατάστασή του μόνο προς το χειρότερο θα πήγαινε.
Έλα όμως που τρία χρόνια μετά, ο Μπίλμπο είναι πιο ζωηρό από ποτέ, και όπως λέει με καμάρι ο ιδιοκτήτης του στην εφημερίδα «Τhe Los Αngeles Τimes», του κάνει «κάθε μήνα βελονοθεραπεία και το σκυλί είναι πιο ενεργητικό και του έχουν φύγει όλες οι αλλεργίες». Η περίπτωση του Μπίλμπο δεν είναι η μοναδική στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Παρά το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα κτηνιάτρων αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τέτοιου είδους εναλλακτικές θεραπείες νοσηλείας, πολλοί ιδιοκτήτες κατοικιδίων ακολουθούν την νέα τάση που υπόσχεται καλή υγεία και μακροζωία σε σκύλους, γάτες, κουνέλια με τη βοήθεια ανατολίτικων πρακτικών. Ενίοτε και με αρωματοθεραπεία.
«Ό,τι μπορείς να θεραπεύσεις με τη δυτική ιατρική μπορείς να το γιατρέψεις και με ολιστικές θεραπείες», λέει ο Τζόρνταν Κόκεν, κτηνίατρος που ειδικεύεται σε εναλλακτικές θεραπείες στο Φέρφαξ της Βιρτζίνιας των ΗΠΑ. «Όπως στους ανθρώπους, έτσι και στα κατοικίδια οι θεραπείες αυτές έχουν ευεργετικά αποτελέσματα». Και εξηγεί: «Ο βελονισμός μπορεί να θεραπεύσει έναν σκύλο που υποφέρει από αρθρίτιδα ενώ μια γάτα που έχει άσθμα μπορεί να νιώσει πολύ καλύτερα με ομοιοπαθητικά φάρμακα. Επιπλέον, άλογα, δελφίνια και φίδια μπορούν να ωφεληθούν εξίσου με αντίστοιχες μη συμβατικές θεραπείες». Η αλήθεια είναι ότι η Αμερικανική Κτηνιατρική Εταιρεία δεν βλέπει με κακό μάτι τη συζήτηση για τα πιθανά οφέλη που έχουν στα ζώα οι εναλλακτικές θεραπείες. Για πολλά χρόνια στο παρελθόν, η Εταιρεία έδινε την ευκαιρία στα μέλη της να παρακολουθήσουν σεμινάρια εναλλακτικών θεραπειών στο πλαίσιο των ετήσιων συνεδρίων της, όμως σύμφωνα με τον κτηνίατρο Κρεγκ Σμιθ, θα πρέπει «οι οποιοιδήποτε ισχυρισμοί για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα αυτών των μεθόδων να αποδεικνύονται με αποδεκτές επιστημονικές μεθόδους».
Προβληματισμοί. Ο μεγαλύτερος προβληματισμός που έχουν οι περισσότεροι κτηνίατροι είναι «πού βρίσκεται η επιστήμη πίσω από τέτοιες θεραπείες», όπως λέει η Μπόνι Μπίβερ που είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Κλινικών Επιστημών για Μικρά Ζώα στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Και προσθέτει ότι παρά το γεγονός ότι ο βελονισμός είναι ευρύτερα αποδεκτός ανάμεσα στους κτηνιάτρους, θεραπείες όπως η αρωματοθεραπεία και η βοτανοθεραπεία προκαλούν αρκετές αντιγνωμίες. Ο Μαρκ Χάβερκος, κτηνίατρος και χειροπρακτικός, θυμάται ότι τη δεκαετία του 1980 σχεδόν είχε αποβληθεί από την Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Οχάιο επειδή θεράπευσε ένα άλογο με βελονισμό ενώ η Μονίκ Μανιέτ, ολιστική κτηνίατρος στο Μέριλαντ, θυμάται ότι πολλοί συνάδελφοί της την έκριναν απαξιωτικά θεωρώντας την γιατρό βουντού.
Γεγονός πάντως είναι ότι το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον που δείχνουν οι ιδιοκτήτες κατοικιδίων για τέτοιες πρακτικές οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εμπειρία που αποκόμισαν οι ίδιοι όταν επέλεξαν να θεραπεύσουν παθήσεις με εναλλακτικές μεθόδους. Επίσης στρέφονται σε αυτές τις μεθόδους όταν διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να γιατρέψουν τα ζώα τους. «Και τέλος υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου κάποιοι ιδιοκτήτες ζώων βλέπουν το αποτέλεσμα που έχει ο βελονισμός στα κατοικίδιά τους και μου ζητούν να κάνω βελονισμό και στους ίδιους σε περιοχές του σώματος που πονάνε», λέει ο Τζόρνταν Κόκεν.
Με ευεργετικά αποτελέσματα για τους πόνους στο μυοσκελετικό σύστημα
Γιατροί που εφαρμόζουν την τεχνική του βελονισμού στον άνθρωπο λένε πως θεραπεύει ασθένειες όπως οι διαταραχές του πεπτικού συστήματος (γαστρίτιδα, σπαστική κολίτιδα, κ.ά.), αναπνευστικές διαταραχές όπως ιγμορίτιδα, βρογχίτιδα και άσθμα, καθώς και νευρολογικές και μυϊκές διαταραχές. Σε ό,τι αφορά τους σκύλους, λέγεται ότι ο βελονισμός επιφέρει ευεργετικά αποτελέσματα σε επώδυνες καταστάσεις του μυοσκελετικού συστήματος (όπως εκφυλιστικές αρθροπάθειες, ισχιαλγίες, τενοντίτιδες). Έλληνας ιατρός που ασκεί τη μέθοδο του βελονισμού λέει στα «ΝΕΑ» ότι η πρακτική αυτή «σχετίζεται με το ενεργειακό σώμα του ανθρώπου ή του ζώου. Οποιουδήποτε ζώου, και όχι μόνο του κατοικιδίου. Η ενέργεια του σώματος συγκρατεί τα μόρια της ύλης που αποτελούν δομικά συστατικά του οργανισμού μας και διοχετεύεται από τα μάτια μέχρι τα πόδια μέσω ορισμένων καναλιών που λέγονται μεσημβρινοί».
Οι μεσημβρινοί θεωρείται ότι είναι νοητές κάθετες γραμμές που συνδέουν τα ζωτικά όργανα ενός οργανισμού. «Αν σε κάποιο σημείο του σώματος του ανθρώπου ή του ζώου, η ενέργεια δεν διαχέεται σωστά, αν μπλοκάρει δηλαδή, τότε το σημείο εκείνο του σώματος νοσεί και πονά. Οι βελόνες που τοποθετούνται στην περιοχή αυτή είναι φτιαγμένες από ατσάλι μιας χρήσεως και αποσκοπούν στο να αποκαταστήσουν την ομαλή ροή ενέργειας και να γιατρευτεί το σώμα χωρίς τη χρήση φαρμακευτικών παρασκευασμάτων ή χειρουργικών επεμβάσεων». Μάλιστα, στις αρχές του 20ού αιώνα, κάποιοι Ιάπωνες σκέφθηκαν να τροποποιήσουν τον βελονισμό και αντί να τοποθετούν βελόνες στο σώμα να το πιέζουν με τα δάκτυλα ώστε να μεταδίδεται στον ασθενή η παλμοδόνηση και η μαγνητική ενέργεια του θεραπευτή.
Έτσι γεννήθηκε η θεραπευτική μέθοδος του σιάτσου. «Αυτές οι μέθοδοι που αποκαλούνται εναλλακτικές ή ολιστικές επειδή θεραπεύοντας ένα στοχευόμενο σημείο του σώματος γιατρεύουν ταυτόχρονα και άλλα σημεία, έχουν εξίσου το ίδιο αποτέλεσμα και στα ζώα. Και μάλιστα μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι στα ζώα ο βελονισμός ή η αρωματοθεραπεία δεν λειτουργούν ως placebo, δηλαδή ως εικονικό φάρμακο, αφού το κατοικίδιο δεν μπορεί να καταλάβει σε τι θεραπεία υφίσταται και δεν μπορεί να επιβάλει στον εαυτό του τη σκέψη ότι εφόσον υποβάλλεται σε θεραπεία (ακόμη και αν είναι ψεύτικη), θα γιατρευτεί ό,τι και να γίνει.
Μόδα στις ΗΠΑ οι εναλλακτικές θεραπείες στα κατοικίδια
Το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον που δείχνουν οι ιδιοκτήτες κατοικιδίων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εμπειρία που αποκόμισαν οι ίδιοι από δικές τους θεραπείες
Επιμέλεια: , Στέφανος Κρίκκης skrik@dolnet.gr , Εύη Ελευθεριάδου: elefthe@dolnet.gr
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ : Σάββατο 20 Ιουνίου 2009
Η διάγνωση δεν ήταν καλή για τον Μπίλμπο. Το μεσήλικο μπουλντόγκ υπέφερε από μια σειρά παθήσεων: είχε κνησμό στο δέρμα, τα πίσω πόδια του ήταν αδύνατα και δεν μπορούσαν να το βαστήξουν καλά και επιπλέον είχε χάσει την όρεξή του. Ο κτηνίατρος που επί χρόνια φρόντιζε τον Μπίλμπο είπε στον ιδιοκτήτη του ότι δεν μπορούσε να κάνει και πολλά για να συνεφέρει τον σκύλο αφού ο άλλοτε δυναμικός Μπίλμπο είχε αρχίσει να γερνάει και η κατάστασή του μόνο προς το χειρότερο θα πήγαινε.
Έλα όμως που τρία χρόνια μετά, ο Μπίλμπο είναι πιο ζωηρό από ποτέ, και όπως λέει με καμάρι ο ιδιοκτήτης του στην εφημερίδα «Τhe Los Αngeles Τimes», του κάνει «κάθε μήνα βελονοθεραπεία και το σκυλί είναι πιο ενεργητικό και του έχουν φύγει όλες οι αλλεργίες». Η περίπτωση του Μπίλμπο δεν είναι η μοναδική στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Παρά το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα κτηνιάτρων αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τέτοιου είδους εναλλακτικές θεραπείες νοσηλείας, πολλοί ιδιοκτήτες κατοικιδίων ακολουθούν την νέα τάση που υπόσχεται καλή υγεία και μακροζωία σε σκύλους, γάτες, κουνέλια με τη βοήθεια ανατολίτικων πρακτικών. Ενίοτε και με αρωματοθεραπεία.
«Ό,τι μπορείς να θεραπεύσεις με τη δυτική ιατρική μπορείς να το γιατρέψεις και με ολιστικές θεραπείες», λέει ο Τζόρνταν Κόκεν, κτηνίατρος που ειδικεύεται σε εναλλακτικές θεραπείες στο Φέρφαξ της Βιρτζίνιας των ΗΠΑ. «Όπως στους ανθρώπους, έτσι και στα κατοικίδια οι θεραπείες αυτές έχουν ευεργετικά αποτελέσματα». Και εξηγεί: «Ο βελονισμός μπορεί να θεραπεύσει έναν σκύλο που υποφέρει από αρθρίτιδα ενώ μια γάτα που έχει άσθμα μπορεί να νιώσει πολύ καλύτερα με ομοιοπαθητικά φάρμακα. Επιπλέον, άλογα, δελφίνια και φίδια μπορούν να ωφεληθούν εξίσου με αντίστοιχες μη συμβατικές θεραπείες». Η αλήθεια είναι ότι η Αμερικανική Κτηνιατρική Εταιρεία δεν βλέπει με κακό μάτι τη συζήτηση για τα πιθανά οφέλη που έχουν στα ζώα οι εναλλακτικές θεραπείες. Για πολλά χρόνια στο παρελθόν, η Εταιρεία έδινε την ευκαιρία στα μέλη της να παρακολουθήσουν σεμινάρια εναλλακτικών θεραπειών στο πλαίσιο των ετήσιων συνεδρίων της, όμως σύμφωνα με τον κτηνίατρο Κρεγκ Σμιθ, θα πρέπει «οι οποιοιδήποτε ισχυρισμοί για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα αυτών των μεθόδων να αποδεικνύονται με αποδεκτές επιστημονικές μεθόδους».
Προβληματισμοί. Ο μεγαλύτερος προβληματισμός που έχουν οι περισσότεροι κτηνίατροι είναι «πού βρίσκεται η επιστήμη πίσω από τέτοιες θεραπείες», όπως λέει η Μπόνι Μπίβερ που είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Κλινικών Επιστημών για Μικρά Ζώα στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Και προσθέτει ότι παρά το γεγονός ότι ο βελονισμός είναι ευρύτερα αποδεκτός ανάμεσα στους κτηνιάτρους, θεραπείες όπως η αρωματοθεραπεία και η βοτανοθεραπεία προκαλούν αρκετές αντιγνωμίες. Ο Μαρκ Χάβερκος, κτηνίατρος και χειροπρακτικός, θυμάται ότι τη δεκαετία του 1980 σχεδόν είχε αποβληθεί από την Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Οχάιο επειδή θεράπευσε ένα άλογο με βελονισμό ενώ η Μονίκ Μανιέτ, ολιστική κτηνίατρος στο Μέριλαντ, θυμάται ότι πολλοί συνάδελφοί της την έκριναν απαξιωτικά θεωρώντας την γιατρό βουντού.
Γεγονός πάντως είναι ότι το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον που δείχνουν οι ιδιοκτήτες κατοικιδίων για τέτοιες πρακτικές οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εμπειρία που αποκόμισαν οι ίδιοι όταν επέλεξαν να θεραπεύσουν παθήσεις με εναλλακτικές μεθόδους. Επίσης στρέφονται σε αυτές τις μεθόδους όταν διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να γιατρέψουν τα ζώα τους. «Και τέλος υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου κάποιοι ιδιοκτήτες ζώων βλέπουν το αποτέλεσμα που έχει ο βελονισμός στα κατοικίδιά τους και μου ζητούν να κάνω βελονισμό και στους ίδιους σε περιοχές του σώματος που πονάνε», λέει ο Τζόρνταν Κόκεν.
Με ευεργετικά αποτελέσματα για τους πόνους στο μυοσκελετικό σύστημα
Γιατροί που εφαρμόζουν την τεχνική του βελονισμού στον άνθρωπο λένε πως θεραπεύει ασθένειες όπως οι διαταραχές του πεπτικού συστήματος (γαστρίτιδα, σπαστική κολίτιδα, κ.ά.), αναπνευστικές διαταραχές όπως ιγμορίτιδα, βρογχίτιδα και άσθμα, καθώς και νευρολογικές και μυϊκές διαταραχές. Σε ό,τι αφορά τους σκύλους, λέγεται ότι ο βελονισμός επιφέρει ευεργετικά αποτελέσματα σε επώδυνες καταστάσεις του μυοσκελετικού συστήματος (όπως εκφυλιστικές αρθροπάθειες, ισχιαλγίες, τενοντίτιδες). Έλληνας ιατρός που ασκεί τη μέθοδο του βελονισμού λέει στα «ΝΕΑ» ότι η πρακτική αυτή «σχετίζεται με το ενεργειακό σώμα του ανθρώπου ή του ζώου. Οποιουδήποτε ζώου, και όχι μόνο του κατοικιδίου. Η ενέργεια του σώματος συγκρατεί τα μόρια της ύλης που αποτελούν δομικά συστατικά του οργανισμού μας και διοχετεύεται από τα μάτια μέχρι τα πόδια μέσω ορισμένων καναλιών που λέγονται μεσημβρινοί».
Οι μεσημβρινοί θεωρείται ότι είναι νοητές κάθετες γραμμές που συνδέουν τα ζωτικά όργανα ενός οργανισμού. «Αν σε κάποιο σημείο του σώματος του ανθρώπου ή του ζώου, η ενέργεια δεν διαχέεται σωστά, αν μπλοκάρει δηλαδή, τότε το σημείο εκείνο του σώματος νοσεί και πονά. Οι βελόνες που τοποθετούνται στην περιοχή αυτή είναι φτιαγμένες από ατσάλι μιας χρήσεως και αποσκοπούν στο να αποκαταστήσουν την ομαλή ροή ενέργειας και να γιατρευτεί το σώμα χωρίς τη χρήση φαρμακευτικών παρασκευασμάτων ή χειρουργικών επεμβάσεων». Μάλιστα, στις αρχές του 20ού αιώνα, κάποιοι Ιάπωνες σκέφθηκαν να τροποποιήσουν τον βελονισμό και αντί να τοποθετούν βελόνες στο σώμα να το πιέζουν με τα δάκτυλα ώστε να μεταδίδεται στον ασθενή η παλμοδόνηση και η μαγνητική ενέργεια του θεραπευτή.
Έτσι γεννήθηκε η θεραπευτική μέθοδος του σιάτσου. «Αυτές οι μέθοδοι που αποκαλούνται εναλλακτικές ή ολιστικές επειδή θεραπεύοντας ένα στοχευόμενο σημείο του σώματος γιατρεύουν ταυτόχρονα και άλλα σημεία, έχουν εξίσου το ίδιο αποτέλεσμα και στα ζώα. Και μάλιστα μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι στα ζώα ο βελονισμός ή η αρωματοθεραπεία δεν λειτουργούν ως placebo, δηλαδή ως εικονικό φάρμακο, αφού το κατοικίδιο δεν μπορεί να καταλάβει σε τι θεραπεία υφίσταται και δεν μπορεί να επιβάλει στον εαυτό του τη σκέψη ότι εφόσον υποβάλλεται σε θεραπεία (ακόμη και αν είναι ψεύτικη), θα γιατρευτεί ό,τι και να γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου