Μαχάτμα Γκάντι
Καλάβρυτα 26/3/2010, 21ος αιώνας
Σήμερα στην είσοδο των Καλαβρύτων σε μια άκρη του δρόμου βρήκαμε ένα αδέσποτο σκυλάκι χτυπημένο (απ ότι μάθαμε εκ των υστέρων από χθες το πρωί!!! ) να σφαδάζει. Δεν μπορούσε να κουνηθεί , δεν μπορούσε να πεθάνει , πονούσε. Επιτόπου απευθυνθήκαμε όπου καταλαβαίναμε μιας και δεν υπάρχει στα Καλάβρυτα κάτι οργανωμένο ώστε να υπάρχει μέριμνα. Γυρίζαμε λοιπόν απ το πρωί στους κτηνιάτρους , στην αστυνομία, στο δασαρχείο , στον δήμο. Κανείς δεν δήλωνε αρμόδιος και μας έστελναν ο ένας στον άλλον. Μάθαμε...
μάλιστα ότι δεν υπάρχει στην περιοχή ένεση για ευθανασία άρα… «λυπάμαι πολύ παιδιά μου , δεν υπάρχει οργάνωση δυστυχώς…» - «παράτα το να πεθάνει …» - «πέταξε το παραπέρα…» - «ένα τουφέκι να ησυχάσει…» ακούσαμε τέτοια πολλά. Χειρότερο απ τα λόγια όμως ήταν τα βλέμματα . Αυτά που μας ατένιζαν με συμπόνια σα να χαμε πάρει τον κακό τον δρόμο.. . ή άλλα βλέμματα αυστηρά που νιώθαμε να μας χουγιάζουν : « δε μας παρατάτε ρε με το παλιόσκυλο , εδώ ο κόσμος χάνεται και η γριά ξεροχτενίζεται…» .
Αφού είδαμε κι αποείδαμε απευθυνθήκαμε στην φιλοζωική της Ακράτας να λάβουμε οδηγίες. Οι άνθρωποι εκεί ενδιαφέρθηκαν αμέσως , έκαναν ενέργειες ώστε να βρεθεί το φάρμακο της ευθανασίας ,μίλησαν με την δημοτική αρχή και αφού τους κούρασαν με την επιμονή τους κανονίστηκε αυτοκίνητο του δήμου να φέρει το φάρμακο και η τοπική κτηνίατρος να κάνει την ευθανασία. Όπως και έγινε στις 4.30 το απόγευμα.
Απόγευμα πια κάθομαι και αναλογίζομαι όλα αυτά που συνέβησαν σήμερα. Η ένταση έχει πια κοπάσει και στο μυαλό μου έρχονται ξανά οι εικόνες. Τα μάτια του πονεμένου ζώου , τα σκληρά βλέμματα των ανθρώπων , δυο «αναρμόδιους» νεαρούς να το μεταφέρουν με συμπόνια προς το κτηνιατρείο , μια κοπέλα να κλαίει στη θέα των λυγμών του , την ένεση και την τελευταία του ανάσα που μ ανακούφιση άφησε πάνω στην καρότσα ενός αγροτικού, αφήνοντας μάς εδώ, σε μια κοινωνία που πίσω από μπλεγμένες αρμοδιότητες έχασε την ανθρωπιά της. Μια αυτοδιοίκηση που θεωρεί περισσότερο πολιτισμό τις Αυγουστιάτικες εκδηλώσεις & τις παρελάσεις από την περίθαλψη ενός χτυπημένου ζώου. Ανάμεσα σε μάτια που σε κοιτούν παράξενα σαν κάνεις το αυτονόητο…
“Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα.”
Μ. Λουντέμης
αναδημοσίευση από http://xionodromos.blogspot.com/
6 σχόλια:
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΕΙΡΩΝΕΥΕΣΤΕ.
ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΜΕΝΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 500 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΤΟΜΕΑ.
ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΑΥΤΑ.
ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΟΡΙΖΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ. ΑΛΛΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΑ ΜΑΝΤΡΩΝΟΥΝ ΣΕ ΚΛΟΥΒΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ. ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΙΑΚΗ ΦΙΛΟΖΩΙΑ. ΕΚΕΙ ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. ΤΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΚΙ ΕΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΚΙ ΕΚΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ , ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΚΙ ΕΚΕΙ, ΛΙΓΟΤΕΡΟ Η ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ. ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ (ΚΑΚΩΣ)ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕΡΙΚΑ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΝ, ΜΕΡΙΚΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ. ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ . ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙ ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ Η ΝΑ ΤΑ ΧΩΣΕΙΣ ΣΕ ΚΛΟΥΒΕΣ ΕΦ ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΖΩΙΑ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΩΒ. ΝΑ ΒΡΑΣΩ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΑ ΖΩΑ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ.
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Κ.
ΛΑΜΙΑ
ΝΑΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ.
ΕΓΩ ΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΦΡΙΚΑΡΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΖΩΑ.
ΤΑ ΔΕΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΕΣΤΗ.
ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ.
ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΤΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ.
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΚΕΛΕΤΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΑ.
ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΚΥΛΙ Η ΓΑΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΕΥΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΑΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ.
ΠΤΩΜΑΤΑ ΖΩΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ.
ΑΝ ΧΤΥΠΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕΝΕΙ ΕΚΕΙ ΝΑ ΣΠΑΡΤΑΡΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ.
ΠΟΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ?
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ.
Το θέμα είναι αν είμαστε περισσότερο ή λιγότερο βάρβαροι από τους βαρβάρους ή αν είμαστε άνθρωποι;
Βαρβαρότητα βρίσκεις παντού… η ανθρωπιά είναι που χάνεται
Το θέμα είναι αν είμαστε περισσότερο ή λιγότερο βάρβαροι από τους βαρβάρους ή αν είμαστε άνθρωποι;
Βαρβαρότητα βρίσκεις παντού… η ανθρωπιά είναι που χάνεται
Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι οι φιλόζωοι που βλέπουν ένα χτυπημένο ζώο ψάχνουν να βρουν "υπεύθυνους" να το φορτώσουν αντί να το πάρουν άμεσα για νοσηλεία, προκειμένου να το σώσουν.
Η κατάσταση είναι γνωστή τοις πάσοις..απορώ που αντί να καθυστερούνε την πιθανή διάσωση του ζώου με δική τους πρωτοβουλία..ψαχνουν ψύλους στα άχυρα και διαμαρτύρονται. Ας πάνε το ζώο στο πλησιέστερο χωριό η πόλη που έχει κτηνιατρείο και ας διαμαρτυρηθούν μετά!
Ρομπέν των Δασών
Δημοσίευση σχολίου